نقش جلوه های اجتماعی و فرهنگ عامیانه در داستانهای منطقه مازندران

با رواج داستان نویسی نوین و تغییر زبان و سبک نوشتار و ورود درون مایه های جدید به عرصه ادبیات داستانی، داستان و رمان نیز پذیرای فرهنگ عامه شد. از جمله ویژگیهای فرهنگ عامه، سادگی صمیمیت و گرایش به واقعیت است، چرا که برخاسته از زندگی مردم ساده زیست و بی تکلف است. شاخصه هایی چون ادبیات عامیانه (ترانه ها، ضرب المثل ها، تکیه کلام ها)، باورها و اعتقادات مردمی آداب و رسوم بازیهای محلی صنایع دستی هنرهای سنتی، پیشه ها و مشاغل طب و طبابت سنتی، اماکن سنتی و نحوه معماری ساختمانها از عناصر فرهنگ عامیانه به شمار می روند. هدف از پژوهش حاضر بررسی نقش جلوه های اجتماعی و فرهنگ عامیانه در داستانهای منطقه مازندران بوده است. این پژوهش از نظر هدف، جزو تحقیقات توصیفی - تحلیلی است و بر اساس نوع و ماهیت داده ها تحقیق کیفی میباشد. بدین ترتیب پس از بررسی و تحلیل زمانهای مختلف از منطقه مازندران دریافتیم که نویسندگانی تلاش کرده اند تا در آثار داستانی خود نگاهی تازه به داستان نویسی مبتنی بر فرهنگ بومی داشته باشند و با قلمی برگرفته از گویش مازندرانی و نگارش فارسی نثری داستانی برای مخاطب بنویسند که هم دارای مولفه ها و فضای بومی باشد و هم برای مخاطب غیر مازندرانی فضای زبانی و روایی جدیدی ایجاد نماید.