ستایش و نکوهش زن در آثار نورالدین عبدالرحمن جامی

از جمله میراث ادب صوفیانه و عارفانه فارسی ،آثار نورالدین عبدالرحمن جامی عارف اندیشه ورز وحدت وجودی است که از شیفتگان وشارحان مکتب عرفانی محی الدین عربی به شمار می آید. جامی در آثار خویش نگاهی متناقض و عمدتا منفی به زن دارد. وی درنفحات االنس به بیان احوال زنان صوفی پرداخته ، در هفت اورنگ به ویژه در منظومه لیلی و مجنون به ستایش اوصافی چون لطافت ، زیبایی ، عزت نفس ، وفادار ی و تعقل در ایشان اشاره کرده و در دیگرآثارش مانند مثنوی سلامان و ابسال آنان را به داشتن ویژگی هایی مانند ضعف وجودی، نقصان عقل ، ظاهربینی و مکاری، دروغ گویی وجادوگری، عشرت پرستی ، ناسپاسی و بی انصافی نکوهش نموده است . این پژوهش در تلاش است تا با بررسی آثار و آراء جامی و بهره گیری از روش مروری تصویری روشن از نوع نگاه او به زن و دلایل تناقض ها ی موجود در دیدگاه او دستیابد. نتایج پژوهش حاضر نشان می دهد که اوضاع زمانه و نا بسامانی های قرن نهم ه.ق در ایجاد این دیدگاه منفی نسبت به زنان بی تاثیرنبوده و با وجود ستایش هایی که از زنان آورده، نگاه کرامت محوری نسبت به ایشان نداشته است .

کلیدواژه ها:

جامی ، ادب صوفیانه و عارفانه ، زنان ، قرن نهم ه.ق