نقد روانکاوانه شعر »چشم به راه« از فروغ فرخزاد

شعر “چشم به راه” از دفتر »اسیر« سروده فروغ فرخزاد، دریچه ای به سوی اعماق روان زنی عاشق پیشه می گشاید که در آتش حسرت و اندوه عشق از دست رفته می سوزد. این مقاله با شیوه توصیفی -تحلیلی به کمک روش کتابخانه ای به نقد روانکاوانه این شعر با تکیه بر مفاهیم روانشناسی از جمله آسیب نگاری، اجتناب، ادراک انتخابی ، عقده ادیپ ، فراخود، فرافکنی ، ادغام، کار رویا، اضطراب اختگی ، کنش پریشی ، اضطراب، تاثیرپذیری، محتوای آشکار رویا، انکار محتوای نهفته رویا، بازگشت امر واپس رانده، مراحل رشد روانی (دهانی ، مقعدی، قضیبی )، تداعی آزاد، جابه جایی مضمون، هویت ، حافظه انتخابی ، معقولسازی، خود، مقاومت دوسوگرایی ، نقد تبادلی ، روانتنی ، نهاد، روانرنجوری، واپس رانی ، سازوکارهای دفاعی ، ضمیر آگاه، واپس روی، واکنش وارونه ، ضمیر پیش آگاه، والایش (تصعید) می پردازد

کلیدواژه ها:

فروغ فرخزاد ، نقد ادبی ، نقد روانکاوانه