بررسی نظریه چندصدایی باختین در فیلم تئاتر"قصه های درگوشی " اثر امیررضا کوهستانی

در دنیای نمایش و ادبیات، شخصیت ها و دیالوگها نقشی اساسی در انتقال پیام و مفاهیم نمایشنامه ایفا می کنند. نظریه های تک صدایی و چندصدایی میخائیل باختین ابزارهایی قدرتمند برای تحلیل و درک عمیق تر از این عناصر فراهم می کنند. تک صدایی به بیانیک جانبه و مسلط نویسنده اشاره دارد که در آن صدای سایر شخصیت ها و دیدگاهها به حاشیه رانده می شود، در حالی که چندصدایی به تنوع و تکثر دیدگاهها و صداها در متن تاکید دارد. این نظریات بیشتر در تحلیل رمانها و آثار داستانی به کار رفته اند، در حالی که تحلیل آنها در زمینه نمایشنامه ها، به ویژه نمایشنامه های معاصر ایرانی ، کمتر مورد توجه قرار گرفته است . تئاتر"قصه های در گوشی " به نویسندگی امیررضا کوهستانی ، با توجه به دیالوگ محور بودن اثر، نمونه مناسبی برای بررسی نظریه چند صدایی به شمار می آید. این اثر به دلیل استفاده خلاقانه از دیالوگها و تعاملات میان شخصیت ها، بستر مناسبی برای تحلیل چندصدایی فراهم می کند. بنابراین ، سوال اصلی پژوهش این است که چگونه نظریه چندصدایی باختین می تواند به درک بهتری از ساختار روایی و معنایی این تئاتر کمک کند؟ این پژوهش تلاش دارد با تحلیل این اثر، به روشن شدن این موضوع کمک کند و نشان دهد که چگونه این نظریه می تواند به عنوان ابزاری برای تحلیل و نقد نمایشنامه های معاصر ایران و جهان به کار گرفته شود و هم چنین چگونه به اجرا و درک بهتر اثر کمک می کند

کلیدواژه ها:

چندصدایی ، باختین ، دیالوگ ، قصه های در گوشی ، امیررضا کوهستانی