تبیین ویژگی های بصری نقش مایه بز در منطقه سیلک ( مورد : سیلک III و ( II

نقش مایه بز در فرهنگ و هنر ایران باستان، به ویژه در دورههای سیلک III وII ، اهمیت فراوانی دارد. این نقش مایه نه تنها به عنوانیک عنصر تزئینی بلکه به عنوانیک نماد فرهنگی و معنوی نیز به کار رفته است . در این پژوهش ، ابتدا ۱۶۱ نمونه نقش بز از محوطه های تپه های سیلک پیش از هزاره اول پیش از میلاد شناسایی شد. این نمونه ها از منابع آنلاین موزهها و کتابها گردآوری شدند. سپس از میان آنها، ۴۴ نمونه مورد بررسی و تحلیل قرار گرفت و ویژگی های تصویری تکرارشونده در نقش مایه بز در هر محوطه بر اساس تعریف از فرمیعنی شکل و ریخت شناخته شدند. در مرحله بعد، ویژگی های تصویری و ترکیب بندی هر کدام از نقوش و همچنین نمادشناسی نقش بز مورد مطالعه قرار گرفت . این تحقیق به روش توصیفی ، تحلیلی و گردآوری اطلاعات به روش اسنادی (کتابخانه ای) انجام شده است . نتایج نشان می دهد که طبیعت گرایی در این نقش مایه ها به وضوح در جزئیات بدن و حالات حرکتی بزها دیده می شود، ویژگی بارز دیگر اغراق در شاخ بز و حرکت های اغراقآمیز آنها می باشد. این ویژگی ها تمایل هنرمندان دورههای سیلک II و III را به نمایش بصری پویا و جذاب نشان می دهد که با حفظ واقع گرایی ، به خلق آثار هنری با جلوههای تزیینی برجسته منجر شده است .

کلیدواژه ها:

ویژگی های بصری ، نقش مایه بز ، سیلک II ، III