واژههای تحولیافته در روایت "قراقوش" از محمدقلی صدر اشکوری

کشور ایران دارای اقلیم ها، فرهنگ ها و خرده فرهنگ های گوناگون است و شناخت و معرفی آنها می تواند موجب شکوفاتر شدن فرهنگ ملی بشود. استفاده از زبان و واژگان محلی از معیارهای ادبیات بومی است ، مردمان گیلک زبان با گویش های مختلفی سخن می گویند که ریشه ای مشترک دارند.یکی از این گویش ها گویش "گالشی " است یعنی گویش مردمان جنوب و جنوب شرقی گیلان، این گویش در مناطق کوهپایه ای شرق گیلان و غرب مازندران رواج دارد و زبان قوم گالش است که از نژاد کادوسها هستند و زبان آن ها ریشه پارتی دارد. متن انتخاب شده برای این پژوهش ، روایتی روستایی در قالب شعری بلند است که لغات کهن و تحول یافته ی بسیاری درآن به کار رفته است . در این پژوهش به بررسی تغییر و تحول برخی از واژهها با توجه به مفهوم تحول در گویش بیه پیشی و کارکرد امروزین آنها در گفتار گویش وران پرداخته ایم . متن اولیه ، شعری بلند به نام قراقوش از محمدقلی صدر اشکوری شاعری از روستای شوئیل اشکورات است و متن ثانویه که تحول صورت گرفته در گویش را نشان می دهد چند تن از گویش وران این زبان هستند. روش تحقیق روش کتابخانه ای و میدانی است .

کلیدواژه ها:

تحول معنایی ، قراقوش ، گیلکی ، گالشی ، خرده فرهنگ