سنجش انسجام درونی ارکان رژیم سیاسی در همپرسه قوانین افلاطون

این مقاله با بهره گیری از نظریه اسپریگنز و با ملاحظه بحران های موجود در جامعه، منطق درونی و ارتباط ارکان رژیم موجود در همپرسه قوانین را بر اساس وظایف و اختیارات آنهابررسی می کند. حاصل کار طراحی و ترسیم الگویی از رژیم سیاسی است که بر اساس ترکیبی از عناصر اصلی دو رژیم پادشاهی و دموکراسی تکوین یافته و مهمترین اهداف آن تامین امنیت و سعادت اعضای جامعه است. در این رژیم، نهاد پادشاهی در راس است ولی نهادهای شورایی قدرتمندی همچون شورای شبانه، پاسداران قانون و انجمن شهر متشکل از نخبگان پیش بینی شده است که گرچه نقش پادشاه را در اداره امور تعدیل می کنند اما در موارد متعددی دچار تداخل و تعارض وظایف هستند. در مجموع، چینش نهادهای این رژیم بگونه ای است که بدلیل عدم انسجام درونی امکان پویایی و نوآوری اساسی و یا شکوفایی شهروندان را سلب نموده و حالتی ایستا و ثابت در ابعاد گوناگون زندگی را استمرار می بخشد. همچنین این رژیم را می توان الگویی حد فاصل میان دو جامعه آرمانی و واقعی دانست که هر چند از الگوی همپرسهجمهور فاصله زیادی دارد اما بالفعل شدن آن در واقعیت نیز بسیار بعید می نماید.

کلیدواژه ها:

رژیم سیاسی ، افلاطون ، قوانین ، پادشاه ، انجمن شهر ، شورای شبانه و پاسداران قانون مقدمه