مقایسه تاثیر دو نوع تمرین هوازی بر روی بیان ژن GDNF و گیرنده آن GFRα۱ در رت های دچار ضایعه نخاعی

مقدمه: هدف از این مطالعه بررسی چهار هفته تمرین هوازی منتخب بر بیان ژن GDNF و گیرنده آن GFRα۱ در هیپوکامپ رت های مبتلا به ضایعه نخاعی بود. روش کار: در این مطالعه تجربی، رت ها به صورت تصادفی به ۶ گروه تقسیم شدند. حیوانات تحت بیهوشی عمومی و از طریق جراحی ستون فقرات T۱۱-T۹  مورد ضایعه نخاعی قرار گرفتند و پس از گذشت دو هفته ریکاوری تمرینات هوازی در دو مدل بر روی آن ها اجرا شد. پس از تمرین بافت هیپوکامپ مغزی جهت بررسی بیان ژن فاکتور GDNF و گیرنده آن GFRα۱ برداشته شد. نتایج:  بیان ژنGDNF  در مدل آسیب نخاعی نسبت به گروه کنترل کاهش معناداری داشت، همچنین بیان این ژن در گروه آسیب نخاعی تمرین اول و در گروه آسیب نخاعی تمرین دوم نسبت به گروه آسیب نخاعی افزایش داشت؛ اما این افزایش بین دو گروه آسیب نخاعی با دو تمرین هوازی تفاوت معناداری را نشان نداد. بیان ژن گیرنده GFRα۱  در مدل آسیب نخاعی نسبت به گروه کنترل کاهش معناداری داشت. بیان این ژن در گروه آسیب نخاعی تمرین اول و در گروه آسیب نخاعی تمرین دوم نسبت به گروه آسیب نخاعی افزایش داشت؛ اما این افزایش بین دو گروه آسیب نخاعی با دو تمرین هوازی تفاوت معناداری را نشان نداد. نتیجه گیری: پروتکل های تمرینی این مطالعه باعث افزایش بیان ژن GDNF و گیرنده آن GFRα۱  در رت های ضایعه نخاعی شده و میتوان آن را به عنوان عامل کمک کننده به رشد عصبی و و بقای نرونی در مدل های ضایعه نخاعی در نظر گرفت.

کلیدواژه ها:

آسیب طناب نخاعی ، تمرین هوازی ، بیان ژن GDNF ، بیان ژن گیرنده GFRα۱