مقایسه آموزش مهارت های بنیادی، تمرینات اصلاحی و تمرینات ترکیبی بر میزان ناهنجاری کایفوز و تعادل دانش آموزان

هدف از انجام پژوهش حاضر، مقایسه آموزش مهارت های بنیادی، تمرینات اصلاحی و تمرینات ترکیبی بر میزان ناهنجاری کایفوز و تعادل دانش آموزان بود. جامعه آماری تحقیق حاضر شامل پسران ۹ تا ۱۳ ساله شهر اصفهان می باشد. حجم نمونه این پژوهش، شامل۶۰ نفر بودند که در سه گروه تجربی و یک گروه کنترل قرار گرفتند. تعداد هر کدام از گروه آزمایش ۱۵ نفر بود و ۱۵ نفر نیز به عنوان حجم نمونه در نظر گرفته شد. هر یک از گروه های آزمایش، هر هفته طی سه جلسه به مدت ۴۵ دقیقه، تمرینات مهارت های بنیادی و حرکات اصلاحی را دریافت کردند و گروه کنترل نیز هیچ فعالیت ورزشی را دریافت نکردند و به فعالیت روزانه خود ادامه دادند. داده ها با استفاده از روش های آماری توصیفی جهت تعیین روابط بین متغیرها و آمار استنباطی از قبیل تحلیل کوواریانس و آنوا تجزیه و تحلیل گردید و یافته ها نشان داد که مهارت های بنیادی، تمرینات اصلاحی و تمرینات ترکیبی روشی مطمئن و مفید برای بهبود ناهنجاری های ستون فقرات و افزایش تعادل ایستا و پویا است و با توجه به یافته های حاضر، تمرینات ترکیبی (۸۷۷/۳) نسبت به مهارت های بنیادی (۷۸۸/۳) و حرکات اصلاحی (۱۱۵/۳) میزان تاثیر بیشتری در کاهش زاویه ی کایفوز را نشان می دهد. تمرینات مهارت های بنیادی (۷۶۱/۳) نسبت به تمرینات اصلاحی (۶۳۳/۳) و تمرینات ترکیبی (۶۵۳/۳) میزان تاثیر بیشتری در افزایش تعادل ایستا و همچنین تمرینات مهارت های بنیادی (۹۹۰/۳) نسبت به حرکات اصلاحی (۸۱۸/۳) و تمرینات ترکیبی (۸۹۴/۳) میزان تاثیر بیشتری در افزایش تعادل پویا را نشان می دهد. برنامه ی تمرینی مورد استفاده در این پژوهش می تواند نقش مهمی در بهبود و کاهش ناهنجاری کایفوز و افزایش میزان تعادل ایستا و پویا داشته باشد؛ بنابراین می توان گفت که فعالیت و تمرین های ورزشی منظم در قالب توسعه ی مهارت های بنیادی می تواند در برنامه ی آموزشی مدارس گنجانده شود.

کلیدواژه ها:

مهارت های بنیادی ، حرکات اصلاحی ، تمرینات ترکیبی ، ناهنجاری کایفوز ، تعادل.