تعیین مناطق مستعد بیابان زایی در حوزه آبخیز تالاب کجی خراسان جنوبی

بیابان زدایی در پی تخریب سرزمین و بیابان زایی بکار گرفته می شود، زمانیکه بیابان زایی سطح وسیعی از سرزمین های خشک و نیمه خشک جهان را تحت تاثیر قرار داد و عامل مشکلاتی برای جوامع انسانی از جمله امنیت غذایی، گرد و غبار، مهاجرت و هدر رفت آب و خاک برای هر کشور شد، بیابان زدایی بیشتر مورد توجه قرار می گیرد. بیابان زدایی با ارائه راهکارهای مختلف از جمله مدیریتی، بیولوژیکی و مکانیکی و تلفیق آنها در کنترل و بهبود شرایط بیابان زایی عمل می کند. اولین و مهمترین مرحله بیابان زدایی شناخت مناطق بیابانی و مناطقی که پتانسیل بیابانی شدن را دارند، می باشد. ضرورت شناخت مناطق مستعد بیابانی زایی با استفاده از روش های جدید باعث کاهش هزینه و زمان می شود. این تحقیق با هدف تعیین مناطق مستعد بیابان زدایی در حوزه آبخیز تالاب کجی خراسان جنوبی با استفاده از داده ها موجود و تهیه نقشه ها در محیط سامانه اطلاعات جغرافیایی پرداخته شد. در ابتدا از ۹ معیار مهم و تاثیر گذار در بیابانزایی براساس مطالعه های کتابخانه ای تعیین شد. در ادامه با روی هم گذاری لایه ها نقشه مناطق مستعد بیابان زایی در منطقه تعیین شد. نتایج نشان داد مناطقی که پوشش گیاهی ضعیف و فرسایش زیادی دارند بیشترین پتانسیل را برای بیابانی شدن را دارند. بهترین راه کار استفاده از گونه های بومی برای احیای پوشش گیاهی و قرق آن مناطق برای رشد و تثبیت گیاهان کاشته شده است.

کلیدواژه ها:

احیاء مناطق بیابانی ، بیابان زایی ، پوشش گیاهی ، قرق ، شهرستان نهبندان