تاثیر کشت مخلوط لوبیا (Phaseolus vulgaris) و ریحان (Ocimum basilicum)بر تراکم جمعیت شته ی Aphis craccivora و تنوع گونه ای دشمنان طبیعی آن

جهت نیل به توسعه پایدار کشاورزی و داشتن زمین سالم، استفاده از روش های کنترل غیر شیمیایی آفات در حال گسترش است که یکی از این روش ها کشت مخلوط می باشد. گزینش گیاه همراه در کشت مخلوط در کاهش جمعیت آفات مهم بوده به طوری که حضور یک گیاه همراه خاص در یک کشت مخلوط می تواند مطلوب یا نامطلوب باشد. بررسی اثرات کشت مخلوط لوبیا و ریحان بر تراکم جمعیت شته ی Aphis craccivora Koch و تنوع گونه ای دشمنان طبیعی آن نشان داد که کشت مخلوط لوبیا و ریحان می تواند از طریق افزایش تنوع شکارگرها (میانگین مقادیر شاخص شانون برای کشت مخلوط و خالص به ترتیب ۱/۶۰ و ۱/۲۹) و افزایش پارازیتیسم (میانگین مقادیر نرخ پارازیتیسم برای کشت مخلوط و خالص به ترتیب ۷/۸۷ و ۲/۲۶) باعث کاهش جمعیت شته ی A. craccivora (میانگین تراکم جمعیت شته به ازای یک گیاه در کشت مخلوط و خالص به ترتیب ۵/۰۷ و ۷/۳۹) و بهبود عملکرد محصول لوبیا (میانگین درصد کاهش عملکرد محصول لوبیا در کشت مخلوط و خالص به ترتیب ۳۱٪ و ۵۳٪) گردد و لذا می توان از این روش در برنامه های کنترل تلفیقی آفات که منجر به کاهش مصرف سموم و بهبود سلامت انسان و محیط زیست می شود، بهره جست.

کلیدواژه ها:

پارازیتیسم ، شاخص شانون ، کنترل تلفیقی