واکاوی انگاره ی مدیریتی تحول علوم انسانی در دانشگاه؛ مطالعه ی موردی دانشجویان استعداددرخشان دانشگاه تهران

انگاره ی مدیریتی، تصویرسازی دوسویه ای است که از نگرش مدیر و افراد عضو به مدیریت سازمان حکایت دارد. این انگارهدر سویه ی دوم آن، ذهنیت افراد به آن چه که عملکرد یک مدیر در جایگاه مدیریت باید به آن متصف باشد را نمایانمی کند. جریان های گوناگونی در ایران، داعیه دار تحول علوم انسانی هسند که بر مبنای رویکردها و پیش فر ض های خود،درک متفاوتی از لزوم، چگونگی و اهداف این تحول دارند. در این معرکه ی آرا، مدیریت آموزش عالی کشور در سطوحگوناگون و نقش آن در تحول علوم انسانی همواره مورد توجه بوده است و این پرسش را پیش نهاده که «اگر یک مدیر در حیطه ی آموزش عالی بودید، برای تحول در علوم انسانی، چه اقداماتی را پی می گرفتید؟» این پژوهش، که با روش کیفی به انجام رسیده است، درصدد واکاوی انگاره ی مدیریتی دانشجویان استعداد درخشان دانشگاه تهران، پیرامون تحول علوم انسانی است. هدف اصلی این پژوهش آن است تا از طریق مصاحبه با دانشجویان استعداد درخشان، به این پرسش پاسخ دهد که انگاره ی آنان از نقش یک مدیر آموزش عالی، در تحول علوم انسانی چیست. نتیجه آن که دانشجویان باور دارند که لازم است تا مدیریت آموزش عالی تغییراتی در مورد اساتید، برنامه درسی، ساختار آموزشی و ماهیت علوم انسانی ایجاد کند تا با تحول علوم انسانی رو به رو باشیم. اما تحلیل یافته ها نشان می دهد که به دلیل استمرار ضعف ساختار آموزشی در ارائه ی خدمات اولیه، دانشجویان از ضعف انگاره ی مدیریتی و راهکارنااندیشی در این مهم رنج می برند.

کلیدواژه ها:

تحول علوم انسانی ، دانشگاه تهران ، حکمرانی آموزش عالی ، مدیریت برنامه ریزی آموزری