نگاه توحیدی به کسب ثروت و صرف آن با محوریت قصه ی قارون در قرآن

مال و ثروت یکی از ملزومات زندگی بشر است که نبود آن به میزان کافی باعث فقر و فلاکت فردی وجمعی می شود از این رو از مهمترین دغدغههای بشر به دست آوردن ثروت و ازدیاد آن است در این مقاله بهدنبال پاسخ به سوالات ذیل: آیا به دست آوردن ثروت هدف و فضیلت است؟ آیا داشتن مال و ثروت زیاد ضامنخوشبختی انسان است؟ ثروت واقعی چیست و ثروتمند واقعی کیست؟ با غور و تامل در آموزه های دین و بهصورت خاص آیات مربوط به قصه ی قارون در سوره ی مبارکه ی قصص ملاحظه می شود که انسان باید درخصوص ثروت مانند سایر شئون زندگی خود نگاه توحیدی داشته باشد و مالک واقعی ثروت را خدا بداند ومتوجه باشد در عین حالی که از داشتن مال و ثروت برای امرار معاش ناگزیر است و ثروت به مثابه ستونفقرات زندگی فرد و جامعه است، ثروت مادی را یک وسیله و ابزار برای رسیدن به خوشبختی ببیند نه بهعنوان هدف و هیچگاه مغرور به ثروت مادی خود نبوده و به صورت مستقل خود را مالک نبیند و مشغولتکاثر و تفاخر نشود. و باید هم کسب ثروت از راه و روشی که مرضی خداوند است باشد و هم صرف آن درمسیر رضای خدا باشد. داشتن ثروت زیاد الزاما به معنای خوشبخت بودن نیست بلکه ثروت وقتی خوب استکه صرف بندگی خدا شود و گرنه منجر به فساد و تباهی در زمین می شود. انسان باید باور داشته باشد ثروتواقعی بندگی خدا و جلب رضای حضرت حق و رسیدن به خوشبختی ابدی است و ثروتمندان واقعی مومنینمتقی هستند

کلیدواژه ها:

ثروت ، نگاه توحیدی ، قارون ، قرآن