جایگاه نقض اصول و تشریفات دادرسی در دعاوی تجاری ایران و دعاوی بین المللی

اگرچه دادرسی ها برپایه تشریفات بنیان نهاده شده اند.ولی اصول دادرسی جدا از تشریفات دادرسی هستند .اصول دادرسی واجدویژگی های کلی،دائمی،انتزاعی وارزش بودن هستند ولذا تشریفات دادرسی از حیث خاستگاه،ماهیت،مبنا و آثارمتمایز ازاصولدادرسی هستند.اگر مشخص شود که یکی از اصول نقض شود، تصمیم بدون هیچ قیدوشرطی باطل است اما در صورت عدمرعایت ونقض تشریفات دادرسی ، باید بر حسب مصادیق هریک ضمانت اجرای نقض آن را تعیین کرد که ممکن است در برخیموارد موجب نقض تصمیم قضایی شود وپاره ای دیگر به اصل تصمیم خلال وارد نکند اما برای مقام قضایی تصمیم گیرندهتعقیب انتظامی را در پی داشته باشد.دیوان بین المللی دادگستری براساس صلاحیت ترافعی ومشورتی خود دونوع رایترافعی (حکم) ورای مشورتی صادر می کند وعلاوه براین احتمال دارد قبل از صدور حکم نهایی طبق ماده ۴۱ اساسنامه به صورتقرار موقت اقدام نماید ضمانت اجرای رای ترافعی(حکم) با توجه تعهد دولت محکوم ودر صورت عدم اجرا حکم محکوم علیه بهشورای امنیت رجوع می نماید واز طرفی علاوه برآن از طریق اقدامات یک جانبه یا راهکارهای مندرج در معا هدات یا موافقت نامهها نیز اجرای حکم دیوان تضمین میگردد ودر مورد قرار موقت دیوان می توان با درج مفاد قرارموقت در حکم نهایی در تضمیناجرای آن نقش موثری دارد ونسبت به رای مشورتی هرچند غیر الزامی است اما از طریق الزام آور دانستن آن طبق معاهدات،اساسنامه سازمان ها، تفسیر منشور، اعمال آیین دادرسی و قواعد عرفی،راه هایی برای تضمین اجرای آنها در نظر دانست

کلیدواژه ها:

اصول ، تشریفات دادرسی ، دعاوی تجاری ، دعاوی بین المللی