شیوع ویروس کووید ۱۹ و احیای اصول و مبانی نظریه واقع گرایی

واقع گرایی یکی از مهم ترین و پایدارترین نظریه های روابط بین الملل به شمار می رود. به اعتقاد واقع گرایان به دلیلوجود آنارشی همواره اصولی عام و پایدار در عرصه نظام بین الملل و در روابط میان کشورها حکم فرماست. آنارشیپیامدهای مهمی مانند بیاعتمادی و سوءظن کشورها به یکدیگر، و در نتیجه خودیاری و تلاش برای به حداکثر رساندنقدرت و امنیت در راستای منافع ملی دارد. در مقابل لیبرال ها معتقدند ارزش های لیبرالیسم مانند حقو قبشر، دموکراسی،بازار آزاد، نهادهای بین المللی و همکاری های فراملی بعد از جنگ جهانی دوم توسط هژمونی لیبرال حمایت شده و باپایان یافتن جنگ سرد و همراه شدن با روند جهانی شدن گسترش و تعمیق یافته است. واقع گرایان ضمن کم اهمیتدانستن اصول لیبرالیسم بر سیاست قدرت و اهمیت ناسیونالیسم و منافع ملی کشورها، بویژه در مواقع بحران تاکیدمی کنند. با توجه به اینکه شیوع کرونا از چین در دسامبر ۲۰۱۹ جهان را با بحران مواجه ساخته است، واقع گرایان مدعیاحیای اصول و مفروضه های نظریه خود در سیاست داخلی و خارجی کشورها می باشند. بین ترتیب سوال این است کهشیوع ویروس کرونا چه تاثیری بر سیاست داخلی و خارجی کشورها در نظام بین الملل داشته است؟ این فرضیه مطرحمیشود که کشورهای مختلف جهان به منظور مقابله با ویروس کرونا به ملیگرایی و برای دستیابی به منابع و تجهیزاتبهداشتی مورد نیاز به رقابتهای بین المللی روی آوردند. در واقع دولت های مختلف به جای همکاری های فراملی و تکیه برنهادهای بین المللی مطابق با مبانی نظریه واقع گرایی رفتار کردند. هدف پژوهش حاضر بررسی رفتار دولتها در مقابله باهمه گیری ویروس کرونا و تطبیق آن با نظریه واقع گرایی است. پژوهش حاضر با روش توصیفی-تحلیلی انجام شده است

کلیدواژه ها:

ویروس کرونا ، نظریه واقع گرایی ، ملی گرایی ، منافع ملی ، رقابت بین المللی.