مروری بر آینده عصب تربیتی و نقش آن

نوآوری تربیتی ای که شامل مفاهیم معتبر برگرفته از علوم اعصاب باشد پدیده نسبتا جدیدی است و با چالش های قابل توجهی روبه روست. با این حال می توان تخمین زد که پیشرفت در این حوزه نیز همراه با پیشرفت درک علمی شتاب گیرد. بسیاری از مطالعات علوم اعصاب بر میزان پاسخ گویی ساختار و کارکرد مغز نسبت به تاثیرات محیطی از جمله تعلیم و تربیت تاکید دارند. این مطالعات گرایش دارند که بر اهمیت کلی تاثیرات تربیتی بر رشد عصبی شناختی تاکید ورزند و اغلب در میان کسانی که مشتاق ارزش ها و امیدهای تعلیم و تربیت هستند، طرفدار دارند. درک جدیدی که ما درباره توانایی گمانه زنی نوزادان به مثابه یک پدیده ذاتی و مستقل از زبان کسب کرده ایم فکر ما را درباره نحوه رشد اولیه مهارت های ریاضیات صوری با چالش روبه رو ساخته است. این توان ریاضی که در دوران آغازین رشد نوزاد ظهور می یابد احتمالا نقش حیاتی در کمک به یادگیرندگان جهت دستیابی رسمی به تفاوت های دقیق و رویه ها دارد. هرس پیوند گاهی (قطع اتصالات عصبی) و عایق بندی (بهبود کارآمدی اتصالات عصبی) نیز در طول دوره نوجوانی در مناطق پیشانی ادامه می یابد. چنین تغییری حاکی از آن است که مغز نوجوان شاید کمتر از مغز بزرگسال برای اجرای طیفی از فرایندهای خاص شامل هدایت توجه برنامه ریزی برای تکالیف آینده، منع رفتارهای نامناسب، وظایف چندگانه و طیفی از وظایف اجتماعی محور، آمادگی داشته باشد.

کلیدواژه ها:

علوم اعصاب ، علوم تربیتی ، انعطاف پذیری مغز ، عصب تربیتی