داشته ها و خواسته های حقوق سلامت شهری در قوانین ایران

حق به سلامت شهری، یکی از حقوق اساسی نسل بشر است. این حق نه فقط از منظر سلامت جسم، بلکه از جهت سلامت روانی و زیست در محیط سالم نیز با اهمیت است. این حق در ایران از طریق اجرای قوانین و مقررات مختلف مرتبط با بهداشت عمومی، حفاظت از محیط زیست و ترویج سلامت اجتماعی اجرا می شود. در قوانین موضوعه موجود در ایران، حق به سلامت شهری در جهات و درجات مختلف تا حدودی به رسمیت شناخته شده است. با این وجود، وضعیت فعلی نظام سلامت شهری نشان می دهد که چالشهای متعددی برای تحقق اهداف در این زمینه وجود دارد که هر کدام راه حل خاص خود را می طلبد. در این تحقیق، موانع موجود در حوزه سلامت شهری، تا حدودی بر اساس منابع موجود معرفی و سعی شده راه حلهای مورد قبولی ارایه گردد. خلاها و منافذ قانونی، تضاد بین قوانین مرتبط، تعارض منافع در این حوزه، نبود ضمانت اجرای مناسب برای قوانین مرتبط، نبود متولی مشخص و مناسب، عدم وجود حکمرانی مناسب در این حوزه و فساد در نظارت قانونی در حق به سلامت شهری و عمومی از جمله مشکلات متعدد حقوقی و قانونی در این حوزه هستند. توجه زیربنایی به این موارد در سیاستهای کلی نظام و قانون گذاریها و مقررات باید مد نظر قرار داده شود و در برطرف نمودن موانع، سعی و قاطعیت کافی، لازم است. بی توجهی به این الزامات نه تنها باعث تشدید وضعیت نامطلوب فعلی میشود، بلکه در درازمدت میتواند بر اعتماد شهروندان و طبقات اجتماعی مختلف، اثر بسیار مخرب داشته باشد.

کلیدواژه ها:

حق به سلامت شهری ، قوانین موضوعه ایران ، موانع حق به سلامت