تبیین سیاستگذاری های مرزی جمهوری اسلامی ایران در استان سیستان و بلوچستان بر اساس برابری پیچیده مایکل والزر

به طور کلی ، نقاط مرزی دارای کارکردهای مثبت و منفی متعددی هستند که این خود تا حد زیادی متاثر از نوع نگاه حاکم بر سیاستگذارای توسط تصمیم گیران است ، و به علاوه، از موقعیت خاصی نسبت به سایر مناطق کشور به خاطر مرزی بودنشان برخوردارند. به طور مشخص ، نقاط مرزی در کنار تعیین حد و حدودهای سرزمینی ، می توانند پیامدهای امنیتی ، اقتصادی ، سیاسی و فرهنگی داشته باشند. استان سیستان و بلوچستان از نقاط مرزی جنوبشرق به حساب می آید و در این پژوهش با کمک از چهارچوب نظری عدالت توزیعی والزر و استفاده از روش توصیفی تحلیلی و منابع کتابخانه ای و اینترنتی سعی در بررسی و آسیب شناسی سیاستگذاری های مرزی دولت در سیستان و بلوچستان پرداخته شده است . فرضیه مطرح در پاسخ به سوال، این است فهم سیاستگذاران جمهوری اسلامی ایران در سیاستگذاری های مناطق مرزی استان سیستان و بلوچستان از مقوله توسعه پایدار، و دال مرکزی آن: بهزیستی و عدالت اجتماعی مبتنی بر برابری ساده می باشد. به عبارتی دیگر، فهم آنها از توزیع موهبت اجتماعی امنیت مبتنی بر الگوی توزیع نیازی در توضیح موهبت امنیت برای همه مردمان مرزنشین ونادیده گرفتن سایر معیارها از جمله شایستگی و مبادله در توزیع سایر موهبت های اجتماعی از جمله شناسایی هویت فرهنگی مردمان آن دیار است .

کلیدواژه ها:

سیاستگذاری ، مرز ، عدالت توزیعی ، سیستان و بلوچستان