تلاقی مرز، قومیت و مهاجرت

مهاجرت و جابجایی داخلی در پاسخ به دامنه گستردهای از عوامل با اثربخشی های متفاوت رخ می دهد. باتوجه به درهم تنیدگی مرز و قومیت در کشور، این مقاله با استفاده از رویکرد اینترسکشنالیتی به دنبال بررسی نقش سازههای درهم تنیده نابرابری و محرومیت اجتماعی در مهاجرت از مناطق مرزی کشور است . از تحلیل ثانویه دادههای سرشماری ۱۳۹۵ و سایر منابع دادهای در مقاله استفاده شده است . نتایج بیانگر افزایش مهاجرتها و جابجایی های جمعیتی از مناطق مرزی کشور به سمت مرکز و سکونت آنها در پیرامون شهرهای بزرگ، به ویژه پایتخت ، است . بر اساس نتایج ، مهاجرتها واکنشی به نابرابری های اجتماعی و اقتصاد نامطلوب منطقه ای است . همچنین ، نتایج نشان داد که چگونه تلاقی ساختارهای چندگانه نابرابری اجتماعی (مرز و قومیت ) وضعیت های نامطلوبی ایجاد کرده که منجربه جریانهای مهاجرفرستی از مناطق مرزی کشور شده است . از اینرو، مهاجرت داخلی ، فرایندی ندبعدی چ و برخاسته از شرایط ساختاری و نابرابری های منطقه ای است . کاهش نابرابرهای فضایی درچارچوب اقتصاد مرزی و آمایش سرزمین راهبرد مناسبی برای کاهش مهاجرتفرستی از مناطق مرزی است .

کلیدواژه ها:

قومیت ، مرز ، مهاجرت ، نابرابری فضایی ، رویکرد اینترسکشنالیتی .