بررسی ساخت دیوار مرزی ترکیه و شکل گیری وضعیت اردوگاهی

علیرغم قدمت تاریخی دیوارهای محافظ و مرزی در برابر هجمه و یورش دشمنان، طرح ساخت دیوار در مناطق مرزی میان کشورها، پدیدهای است نوین که به ویژه پس از تحولات سیاسی بعد از فروپاشی اتحاد جماهیر شوروی به اوج خود رسید. امروزه کشورهای بسیاری را می توان نام برد که به ساخت دیوارهای مرزی در مقیاس بزرگ اهتمام ورزیدهاند. دیوارهای مرزی برای نمونه دیوار ۲۹۵ کیلومتری ترکیه در مرز با ایران، در نهایت جامعه را به اجتماعی بسته ، ایزوله ، سرکوب شده و محصور در دیوار مبدل خواهد کرد. وجود این دیوارها، درست در جهانی که گرایش های نئولیبرالی منادی طرح جامعه ی جهانی بدون مرز هستندوآن را جایگزین سیاسی /اقتصادی قابل اطمینانی برای توسعه و مدیریت تعاملات اجتماعی و فرهنگی کشورها به حساب می آورند، نوعی تناقض سیاسی و دیپلوماتیک دولت -ملت مدرن به حساب می آید به ویژه در حل مسئله ی مرزها. ساخت دیوارهای مرزی ، تحت عنوان تحدید نیروهای مخرب و ممانعت از تحرکات و تغییرات مرزی ، هر چند در کوتاه مدت دولت ها را آسوده خاطر کرده، اما در عمل هراس سیاسی دولت ها را از تحولات ژئوپولیتیکی و اجتماعی به نمایش می گذارد؛ چیزی که موجب شده تا دولت های دیوارکشی شده به دولت های شکننده تفسیر شوند. نتایج این مطالعه ، نشان می دهد که دیوارهای مرزی در درازمدت، تنش هایی چون سرکوب مسائل اتنیکی ، تعلیق قانون و وضعیت استثنائی ، قبض سیاسی سرمایه و طرد و انزوای جامعه و امر اجتماعی را در پی خواهد داشت و خود همین امور، مسبب حیاتی اردوگاهی و دیوارکشی شده در زندگی مردم و کشورهای همجوار و در نهایت به تعویق افتادن صلح در ابعاد ملی ، منطقه ای و جهانی خواهد شد.

کلیدواژه ها:

مرز ، دیوار مرزی ، حیات اردوگاهی ، وضعیت استثنائی ، امنیت ، صلح خاورمیانه