درک تفسیر شهروندان از زندگی حاشیه نشینی و تجربه ی زندگی روزمره آنها در مناطق حاشیه

مطالعه ی حاضر با هدف درک تفسیر شهروندان از زندگی حاشیه نشینی و تجربه ی زندگی روزمره آنها در مناطق حاشیه ی استان خوزستان انجام شده است . روش تحقیق در این پژوهش مبتنی بر روش کیفی به شیوهی نظریه داده بنیاد و تکنیک گردآوری دادهها مصاحبه نیمه ساختاریافته و مشاهدات میدانی مشارکتی بوده است . برای دستیابی به اهداف تحقیق ۲۰ نفر از ساکنان این مناطق ، به شیوهی هدفمند انتخاب شدهاند. مصاحبه ها تا رسیدن به اشباع دادهها ادامه داشتند. بعد از کدگذاری ، ۲۱ مقوله اصلی از داده ها پدیدار شد که هر یک از مقوله ها استناد به متن مصاحبه ها مورد تحلیل قرار گرفتند. در بعد شرایط شامل (فقدان حمایت و مهارت، بی توجهی به عدالت فضایی ، ضرورت تغییر فضا به تغییر اجتماعی ، حس رها شدگی ، تجربه مستقیم جنگ ، بسترهای ذهنی کنشگران، انتقاد تاریخی به فضای تولید شده، سبک زندگی حاشیه نشینی ، پذیرفتن و عادی شدن زندگی حاشیه ای ، تقدگرایی و موروثی بودن، وابستگی محلی به علقه ها و پیوندها، تلفیق هراس و روایت ) و در بعد کنش - تعامل (حاشیه نشین شدن حاشیه نشینان و فرار از چرخه محرومیت ) و در بعد پیامدها (حاشیه نشین شدن حاشیه نشینان، اصول حق به شهر به عنوان حلقه مفقوده، تلفیق هراس و روایت ، تکنیک خودحمایتی ) است که حول یک مقوله هسته به نام (زیست لاکچری - فقیرانه و بازگشت به عادت واره) شکل گرفته اند.

کلیدواژه ها:

حاشیه نشینی ، نظریه داده بنیاد ، بازگشت به عادت واره