اثربخشی واقعیت درمانی مبتنی بر تئوری انتخاب بر تعلل ورزی، خودتنظیمی انگیزشی واضطراب اجتماعی دانش آموزان پایه هشتم

هدف این پژوهش، تعیین اثربخشی واقعیت درمانی مبتنی بر تئوری انتخاب بر تعلل ورزی، خود تنظیمی انگیزشی و اضطراباجتماعی دانشآموزان پایه هشتم بود. روش پژوهش حاضر، روش نیمه آزمایشی، از نوع پیش آزمون – پس آزمون با گروهکنترل و با گمارش تصادفی بود. جامعه آماری پژوهش حاضر را دانش آموزان مدرسه دخترانه مصباح، واقع در منطقه یک شهر تهران در سال تحصیلی ۱۴۰۲-۱۴۰۱ تشکیل داده بود. حجم نمونه شامل ۳۰ نفر از دانشآموزان دختر در تراز سنی ۱۴ تا ۱۶ سال بود که در دو گروه آزمایشی و کنترل قرار داده شد.که ۱۵ نفر گروه آزمایشی و ۱۵ نفر گروه کنترل از طریق نمونهگیری در دسترس انتخاب شدند. برای جمع آوری اطلاعات، پرسشنامه های تعلل ورزی تحصیلی سولومون ۱۹۸۴ ، خود تنظیمی انگیزشی ولترز ۲۰۰۳ ، اضطراب اجتماعی SASA و مداخله واقعیت درمانی مبتنی بر تئوری انتخاب گلاسر ۲۰۰۸ استفاده شد. یافته ها نشان داد: واقعیت درمانی مبتنی بر تئوری انتخاب باعث بهبود در نمرات خودتنظیمی انگیزشی وکاهش نمرات اضطراب اجتماعی و تعلل ورزی دانش آموزان شده است. نتایج به دست آمده نشان از اهمیت نقش واقعیتدرمانی مبتنی بر تئوری انتخاب بر کاهش تعلل ورزی، اضطراب اجتماعی و بهبود خودتنظیمی انگیزشی دانش آموزان دارد کهمتولیان نظام آموزش می بایست توجه ویژه ای به این موضوع داشته باشند

کلیدواژه ها:

واقعیت درمانی مبتنی بر تئوری انتخاب ، تعلل ورزی ، خود تنظیمی انگیزشی و اضطراب اجتماعی