معناشناسی تحلیلی «رهبان، ربانیون، احبار، قسیسین و حواریون» در قرآن کریم

تحقیق در واژه های قرآن کریم، مهم ترین بخش از تفسیر آیات کلام الله مجید است که مفسران و قرآن پژوهان از دیرباز عنایت ویژه ای به این قسم داشته و آثار برازنده ای در این زمینه به رشته تحریر درآورده اند. کتاب هایی با عناوین مفردات، وجوه و نظایر، ترادف، اشتقاق، اشتراکات، معربات و... همه ناظر به واژه های قرآن است که هدف آن ها مطالعه و بررسی واژگان و همچنین ذکر وجوه معانی مختلف کلمه و کاربرد آن ها در جایگاه های مختلف است. سابقه این علم به عصر حیات رسول اکرم (ص) باز می گردد و ریشه آن را باید در خود قرآن جستجو کرد و سبب پیدایش آن را باید در آیاتی یافت که خداوند به رسولش (ص) فرمان می دهد تا ذکر و کلام الهی را بر مردم تبیین کند و اختلاف و ابهام آن ها را برطرف سازد (نحل: ۴۴) با توجه به اهمیت دانش مفردات و اهمیت آن در فهم آیات قرآن، در این نوشتار، پنج واژه از واژه های مهم قرآنی که درباره عالمان، دانشمندان و روحانیان در ادیان مختلف (رهبان، ربانیون، احبار، قسیسین و حواریون) به کار رفته است، از نظر معنا، ریشه و اشتقاق و کاربرد آن واژگان، مورد بررسی و مداقه قرار داد ه شده است تا به یاری آن، کاربرد معنایی آن ها در آیات مربوط مشخص شود. با دقت در کاربرد واژه های مذکور در قرآن، روشن می شود که این واژه ها، با توجه به وارادتی بودن آن ها (معرب)، اغلب برای روحانیان و مناصب یهودی و نصاری به کار رفته است.

کلیدواژه ها:

مفردات ، واژه های قرآن ، رهبان ، ربانیون ، احبار ، قسیسین و حواریون.