بررسی تاثیر عادت های مطالعه بر خویشتن پنداری زنان و مردان شهرستان نجف آباد (مطالعه موردی: شهرستان نجف آباد– اصفهان)

کتابخوانی و مطالعه به عنوان دریچه ای به دنیای بی پایان دانش و تخیل، ابزار مهمی برای گسترش افق های فکری و رشد فردی است. این عادت ارزشمند، قدرت تحلیل و توانایی همدلی را در انسان تقویت می کند و به او این امکان می دهد تا با جهان های متنوع و دیدگاه های گوناگون آشنا شود؛ لذا هدف از اجرای این پژوهش بررسی تاثیر عادت های مطالعه بر خویشتن پنداری زنان و مردان بود. پژوهش حاضر از نظر هدف کاربردی، از نظر زمان یک پژوهش مقطعی، از لحاظ نوع داده ها کمی و از نظر روش تحقیق توصیفی از نوع همبستگی بود. جامعه آماری پژوهش حاضر شامل تمامی اعضایی بود که در طول بهار و تابستان ۱۴۰۳ حداقل ۳ بار به یکی از کتابخوانه های عمومی شهرستان نجف آباد (اصفهان) مراجعه کرده باشند و از بین جامعه آماری مذکور، با شیوه نمونه گیری در دسترس تعداد ۱۳۵ نفر انتخاب گردید. سپس پرسشنامه های خویشتن پنداری راجرز (۱۹۵۷) و پرسشنامه عادت های مطالعه (PSSHI) به صورت لینک «آنلاین» در اختیار آزمودنی ها قرار گرفته است. در این پژوهش از آمار توصیفی و استنباطی (ضریب همبستگی پیرسون) استفاده شده است و کلیه فرآیند تحلیل با نرم افزار آماری SPSS۲۶ انجام گردید. یافته های پژوهش نشان داد که بین عادت های مطالعه با خویشتن پنداری مثبت رابطه معنادار و مثبت وجود دارد. در نتیجه با افزایش عادت به مطالعه خویشتن پنداری مثبت در فرد شکل می گیرد. همچنین بین عادت های مطالعه با خویشتن پنداری منفی رابطه ای معنادار و معکوس وجود دارد؛ بنابراین با افزایش عادت به مطالعه خویشتن پنداری منفی در فرد کاهش می یابند.

کلیدواژه ها:

عادت های مطالعه ، خویشتن پنداری