چگونگی رشد اجتماعی کودکان اوتیسم و مروری بر راهکارهایی جهت بهبود تعاملات اجتماعی این کودکان

اختلال اوتیسم بیان کننده ی یک طیف می باشد که دارای ویژگی های مشخصی از جمله نقص در تعاملات اجتماعی، انعطاف ناپذیر بودن گفتار و رفتار و حرکات کلیشه ای می باشد. دشواری ونقص در تعاملات اجتماعی کودکان مبتلا به اختلال اوتیسم قابل توجه ترین جنبه ی اوتیسم می باشد. هدف این مقاله ی مروری مقایسه ی فاکتورهای موثر بر رشد اجتماعی کودکان عادی و مقایسه ی آن با کودکان اوتیسم و مروری بر راهکارهایی جهت بهبود تعاملات اجتماعی این کودکان می باشد.از پایگاه های Google Scholar و SID با کلید واژه های اوتیسم، رشداجتماعی، بهبود تعاملات اجتماعی در نهایت ۱۸ مقاله استفاده شد. عوامل مختلفی بر رشد اجتماعی تاثیر می گذارند با توجه به نقصی که کودکان اوتیسم در زمینه ی رشد و تعاملات اجتماعی دارند هر کدام از این راهکارها بر جنبه های خاصی از نقص در تعاملات اجتماعی متمرکز می باشد و آنها را بهبود می بخشد. از جمله یافته ها در رابطه با استفاده از این درمان ها می توان به بهبود تعاملات اجتماعی، بهبود مهارت های کلامی و غیر کلامی، کاهش اضطراب، آغازگری و ادامه ی ارتباط، افزایش توجه و تمرکز، یکپارچگی حسی، افزایش مشارکت اجتماعی، درک دیگران وکاهش رفتار های قالبی اشاره کرد.این درمان ها و راهکار‍ ها به طور عمده با هدف کمک به رشد شناختی_هیجانی و بهبود تعاملات اجتماعی انجام می شود. بسته به میزان اختلال: نوع درمان، فردی یا گروهی بودن، شدت مداخله ی محرک های حسی و موارد دیگرمشخص می شود.