تاثیر تمرینات استقامتی، مقاومتی و تناوبی شدید بر بیان ژن لیپوکالین پروستاگلاندین D سنتاز، وزن وشاخص لی موش های چاق

مقدمه و هدف: چاقی و اضافه وزن یک اختلال سوخت و سازی است که سطوح بافت چربی در این اختلال تاثیرگذار است. لیپوکالین پروستاگلاندین D سنتاز یک آنزیم منحصر به فرد در خانواده لیپوکالین است و نقش مهمی در بیماری های متابولیک مانند چاقی دارد. هدف از پژوهش حاضر، تاثیر هشت هفته تمرینات متفاوت بر بیان ژن لیپوکالین پروستاگلاندین D سنتاز، وزن و شاخص لی موش های چاق بود. مواد و روش ها: برای این منظور، تعداد ۴۰ سر موش صحرایی نر نژاد ویستار چاق شده با رژیم غذایی پرچرب، به صورت تصادفی به چهار گروه مساوی تمرین استقامتی، مقاومتی، تناوبی شدید و کنترل تقسیم شدند. موش­های گروه های تجربی به مدت هشت هفته، هفته­ ای پنج جلسه تمرین استقامتی با شدت ۷۰ تا۸۰ درصد سرعت بیشینه، مقاومتی با شدت ۵۰ تا ۱۲۰ درصد وزن بدن و تناوبی شدید با شدت ۸۵ تا ۹۰ درصد سرعت بیشینه را انجام دادند و هر هفته ۵ درصد به شدت تمرینات اضافه شد. برای اندازه­گیری بیان ژن لیپوکالین پروستاگلاندین D سنتاز از روش Real Time-PCR استفاده شد. از روش آماری تحلیل واریانس یک ­طرفه و آزمون تعقیبی توکی جهت تعیین اختلاف بین­ گروه ها در سطح  معناداری ۰.۰۵≥P استفاده شد. یافته ها: پس از هشت هفته تمرینات استقامتی، مقاومتی و تناوبی شدید، بیان ژن لیپوکالین پروستاگلاندین D سنتاز (۰.۰۰۱=P) در گروه های تمرین نسبت به گروه کنترل به طور معنا داری افزایش یافت. وزن (۰.۰۰۱=P) و شاخص لی (۰.۰۰۱=P) در گروه های تمرین نسبت به گروه کنترل به طور معناداری کاهش یافت. بین گروه های تمرینی تفاوت معناداری مشاهده نشد (۰.۰۵مقاومتی و تناوبی شدید با تاثیر مثبت بر عامل درون سلولی لیپوکالین پروستاگلاندین D سنتاز، کاهش وزن و شاخص لی می توانند به عنوان راهکار موثر در زمینه افزایش لیپولیز و کاهش اختلالات مرتبط با اضافه وزن و چاقی در نظر گرفته شوند.

کلیدواژه ها:

تمرین استقامتی ، مقاومتی ، تناوبی شدید ، ژن لیپوکالین پروستاگلاندین D سنتاز ، چاقی