بررسی میزان یادگیری مادام العمر در دانشجویان پزشکی مقطع بالینی دانشگاه علوم پزشکی جهرم

مقدمه در حال حاضر دانشگاه ها به عنوان مکان ‎های کلیدی برای توسعه یادگیری مادام العمر در نظر گرفته می شوند. یادگیری مادام العمر می تواند در راستای قابلیت ‎های حرفه ای دانش آموختگان، رشد و سازگاری آن ها با جهان در حال تحول پیرامون و ثمربخش تر کردن استفاده از منابع سودمند باشد. بنابراین هدف از انجام این مطالعه بررسی میزان یادگیری مادام العمر در دانشجویان پزشکی مقطع بالینی دانشگاه علوم پزشکی جهرم در سال ۱۴۰۳ بود. روش ها این مطالعه توصیفی مقطعی با مشارکت دانشجویان پزشکی مقطع بالینی(استیودنت، اکسترن و اینترن)، انجام شد. ابزار جمع آوری اطلاعات شامل ۲ پرسش نامه اطلاعات جمعیت شناختی و پرسش نامه سنجش میزان یادگیری مادام العمر بود. تجزیه و تحلیل با استفاده از نرم افزار SPSS نسخه ۲۱ و آمارهای توصیفی و آزمون ‎های آماری استنباطی در سطح معنی داری P<۰/۰۵ صورت گرفت. یافته ها میانگین نمره یادگیری مادام العمر ۰/۳۷±۱/۸۴ بود. میانگین نمره ابعاد یادگیری مادام العمر پایین تر از سطح متوسط قرار داشت. در میان ابعاد یادگیری مادام العمر به ترتیب ابعاد اساتید و امکانات بالاترین و پایین ترین نمره را داشتند. نتایج نشان داد میانگین نمره یادگیری مادام العمر، اساتید، شیوه ارزشیابی و امکانات در دانشجویان پسر به صورت معنی داری بالاتر از دانشجویان دختر بوده است (۰/۰۵>p). بین میانگین نمره یادگیری مادام العمر و ابعاد آن و سایر متغیرهای جمعیت شناختی ارتباط وجود نداشت. نتیجه گیری نتایج این مطالعه نشان داد نمره یادگیری مادام العمر و همچنین نمره ابعاد آن (به جز بعد اساتید و امکانات) پایین تر از سطح متوسط است. با توجه به پایین بودن نمره یادگیری مادام العمر در دانشجویان، لازم است مطالعات بیشتری برای شناسایی عوامل موثر بر یادگیری مادام العمر در این جمعیت انجام شود. می توان با انجام مطالعات تطبیقی، نمره یادگیری مادام العمر دانشجویان را با دانشجویان سایر دانشگاه ها یا رشته ها مقایسه کرد.

کلیدواژه ها:

Lifelong learning ، Medical students ، Clinical course ، یادگیری مادام العمر ، دانشجویان پزشکی ، مقطع بالینی