تحلیل فضایی دمای شبانه سطح زمین در ایران با استفاده از داده های گذر شبانه سنجنده MODIS
محل انتشار: مجله فیزیک زمین و فضا، دوره: 50، شماره: 3
سال انتشار: 1403
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: فارسی
مشاهده: 81
فایل این مقاله در 29 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد
- صدور گواهی نمایه سازی
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
JR_JESPHYS-50-3_008
تاریخ نمایه سازی: 27 مهر 1403
چکیده مقاله:
هدف اصلی پژوهش حاضر بررسی اقلیم شناسی LST شبانه در ایران است. برای این منظور از محصول MYD۱۱A۱ (نسخه ۱/۶) سنجنده MODIS ماهواره Aqua با تفکیک افقی ۱۰۰۰ متر برای یک دوره ۱۹ ساله (۲۰۲۱-۲۰۰۳) استفاده شد. داده های ماهواره ای با استفاده از داده های روزانه دمای خاک تعداد ۱۷۴ ایستگاه هواشناسی درستی سنجی شدند. درستی سنجی داده های ماهواره ای نشان داد که، مقادیر متوسط پهنه ای دو سنجه ریشه میانگین مربعات خطا (RMSE) و متوسط اریبی خطا ( MBE) در قیاس با داده های ایستگاهی به ترتیب ℃۷/۱ و ℃۳۹/۱ می باشد. همچنین، نتایج به کارگیری سنجه PBias بیانگر غلبه کم برآوردی در داده های LST شبانه در قیاس با دمای خاک است. در مجموع، سنجنده MODIS دمای سطح زمین را در بیشتر مناطق کشور با خطایی کمتر از %۱۰ برآورد می کند که بیانگر کارایی بالای محصول MYD۱۱A۱ در برآورد LST شبانه ایران است. یافته ها نشان داد که، ترکیب ارتفاع و عرض جغرافیایی بالا در تغییرات فصلی LST شبانه ایران از اهمیت قابل توجهی برخوردار است. بررسی سیر تکوین درون سالانه دما، نشان دهنده آن است که، بالاترین تمرکز دمایی درون سالانه و بیشترین همگنی در فصل تابستان مشاهده می شود. در مقابل، بیشترین میزان ناهمگنی مربوط به فصل پاییز است. بررسی اختلاف بین کمینه و بیشینه دمای شبانه بیانگر وقوع بالاترین و پایین ترین مقادیر اختلاف دمای شبانه به ترتیب در بیابان لوت و نوار باریک سواحل جنوبی دریای خزر می باشد. بررسی جغرافیایی نقاط سرد، از قرارگیری سردترین نقاط ایران در قلل مرتفع، واقع در عرض های جغرافیایی بالا، حکایت دارد. بالاترین تمرکز جغرافیایی نقاط سرد ایران در فصل تابستان و بیشترین پراکنش فضایی آنها در فصل زمستان، به ویژه در ماه دسامبر، مشاهده می شود. یافته ها همچنین بیانگر وجود یک سیر تکوین منظم سالانه در نحوه استقرار نقاط سرد ایران است.
کلیدواژه ها:
نویسندگان
Elmira Sarhan
گروه جغرافیا، دانشکده ادبیات و علوم انسانی دکتر علی شریعتی، دانشگاه فردوسی مشهد، مشهد، ایران.
Abbas Mofidi
گروه جغرافیا، دانشکده ادبیات و علوم انسانی دکتر علی شریعتی، دانشگاه فردوسی مشهد، مشهد، ایران.
Abbas Ali Dadashi-Roudbari
گروه جغرافیا، دانشکده ادبیات و علوم انسانی دکتر علی شریعتی، دانشگاه فردوسی مشهد، مشهد، ایران.
Masoud Minaei
گروه جغرافیا، دانشکده ادبیات و علوم انسانی دکتر علی شریعتی، دانشگاه فردوسی مشهد، مشهد، ایران.
مراجع و منابع این مقاله:
لیست زیر مراجع و منابع استفاده شده در این مقاله را نمایش می دهد. این مراجع به صورت کاملا ماشینی و بر اساس هوش مصنوعی استخراج شده اند و لذا ممکن است دارای اشکالاتی باشند که به مرور زمان دقت استخراج این محتوا افزایش می یابد. مراجعی که مقالات مربوط به آنها در سیویلیکا نمایه شده و پیدا شده اند، به خود مقاله لینک شده اند :
