قدرت نرم از پس محرومیت زدایی با الگوی توسعه موزاییکی- لایه ای (با تاکید بر استان های کمتر برخوردار و محروم)

یکی از منابع عظیم قدرت در دنیای امروز قدرت نرم می باشد، این قدرت از اجتماعات انسانی به وجود می آید و نقشی تعیین کننده در تغییر جایگاه کشورها در نظام بین المللی را دارد. امروزه ایران نیز مانند سایر بازیگران نظام بین الملل به بازسازی و ارتقای قدرت نرم خود نیازمند است؛ برای بازتولید این قدرت، باید به خلاها و نقاط ضعفی که عامل تضعیف انسجام در جامعه شده است توجه ویژه داشت. یکی از عوامل مهم در این زمینه، عدم توسعه یافتگی و محرومیت های ناشی از آن است که در وضعیت اقتصادی امروز کشور و در اقتضائات امروز دنیا نمود بیشتری را در زندگی ایرانیان بالاخص مرزنشینان و استان های دور از مرکز ایجاد کرده است. کشورمان با داشتن اقلیم ها و ظرفیت های مختلف، نیازمند الگوهایی خاص و بومی شده است که از مدل موزاییکی و منطقه ای توسعه پیروی نماید. آنچه در این پژوهش قصد پرداختن به آن است، یافتن مدلی متناسب برای توسعه جزبه جزئی و شکستن یک کل عظیم به اجزاء کوچک تر و نیل به توسعه ای متوازن، سریع تر و کمرنگ کننده محرومیت های عمیق برخی استان ها به عنوان راهکاری مناسب در حل مشکل محرومیت ناشی از عدم توسعه یافتگی و ارتقای وضعیت قدرت نرم است. سوال اصلی این است: «چگونه می توان با محرومیت زدایی در استان های مختلف کشور، به بازتولید سطحی مطلوب از قدرت نرم دست یافت؟». نتایج به دست آمده نشان می دهند: «با اجرای مدل موزاییکی توسعه مبتنی بر پتانسیل ها و شکاف های موجود در هر استان، از عمق محرومیت های جامعه کاسته می شود و انسجام و قدرت مردمی ای پدید خواهد آمد که منجر به تولید قدرت نرم قابل قبولی در کشور می گردد». این پژوهش به صورت کتابخانه ای و با الگوی پژوهشی- تحلیلی انجام گرفته است.

کلیدواژه ها:

قدرت نرم ، توسعه ، محرومیت زدایی ، انسجام و وحدت ، مدل موزاییکی