ارائه الگوی پارادایمی بازگشت سرمایه در آموزش کارکنان در صنعت پتروشیمی

لذا این پژوهش با هدف ارائه الگوی بازگشت سرمایه در آموزش کارکنان در صنعت پتروشیمی انجام شده است. این پژوهش مبتنی بر فلسفه تجربه گرایانه است و با رویکردی قیاسی-استقرایی انجام شده است. از منظر هدف نیز یک پژوهش بنیادی است که با روش تحقیق آمیخته صورت گرفته است. جامعه آماری این پژوهش شامل خبرگان نظری (اساتید مدیریت آموزشی) و خبرگان تجربی (مدیران صنعت پتروشیمی) است. نمونه گیری با استفاده از روش غیراحتمالی و به صورت هدفمند صورت گرفته است. ابزار گردآوری داده ها مصاحبه و پرسشنامه می باشد. جهت تحلیل مصاحبه های تخصصی، روش گراندد تئوری بکار گرفته شده است. همچنین شاخص های شناسایی شده با روش دلفی فازی اعتبارسنجی شده است و با روش سوارا فازی اولویت بندی شده اند. در نهایت به ارائه مدل نهایی پژوهش پرداخته شده است. تحلیل داده های پژوهش در فاز کیفی با نرم افزار MaxQDA و در فاز کمی با نرم افزار Matlab انجام شده است. برای دستیابی به اهداف پژوهش با تحلیل مصاحبه با خبرگان، مجموعه ای از شاخص های کاربردی بازگشت سرمایه در آموزش کارکنان شناسایی شدند. مقوله های اصلی این پژوهش عبارتند از شاخص های بازگشت سرمایه در آموزش کارکنان در قالب هشت مقوله اصلی دسته بندی شده اند که عبارتند از: زیرساخت سازمانی، همراستایی استراتژیک، آموزش و بالندگی منابع انسانی، تطبیق ناپذیری منابع انسانی، توانمندسازی کارکنان، راهبرد فرآیند محوری، بازگشت سرمایه به شرکت و کسب مزیت رقابتی. یافته ها نشان داده است آموزش و بالندگی منابع انسانی یک متغیر زیربنایی است که بر توانمندسازی کارکنان و راهبرد فرآیند محوری تاثیر می گذارد.

کلیدواژه ها:

بازگشت سرمایه ، آموزش کارکنان ، صنعت پتروشیمی ، رویکرد آمیخته