مطالعه آزمایشگاهی تولید سیمان پایدار کم کربن سه جزئی

سال انتشار: 1403
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: فارسی
مشاهده: 256

فایل این مقاله در 8 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد

استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:

لینک ثابت به این مقاله:

شناسه ملی سند علمی:

NCCE14_533

تاریخ نمایه سازی: 25 مهر 1403

چکیده مقاله:

امروزه به سبب افزایش تقاضای استفاده از بتن برای ساخت انواع سازهها، اثرات ناشی از تولید سیمان بر محیط زیست قابل ملاحظه است . یکی از راهکارهای کاهش اثرات زیست محیطی تولید سیمان، استفاده از مصالح پوزولانی مناسب جهت جایگزینی بخشی از سیمان می باشد. دستیابی به بتن حاوی سیمان پایدار با مقاومت فشاری قابل مقایسه با بتن حاوی سیمان پرتلند به کیفیت مصالح جایگزین وابسته است . از این رو، استفاده از مصالح پوزولانی با کیفیت و در دسترس برای ساخت سیمان کم کربن یکی از مساله هایی است که کشورهای تولیدکننده سیمان با آن مواجه هستند. هدف از تحقیق حاضر، بررسی عملکرد ملات ساخته شده با یک سیمان کم کربن سه جزئی (سیمان، سرباره کوره بلند آهن گدازی / خاک رس کلسینه شده، و سنگ آهک ) حاوی مصالح موجود در کشور می باشد. در این مطالعه ، سه طرحاختلاط در آزمایشگاه ساخته شده است . نتایج حاصل از آزمایش نشان داد که طرحهای جایگزینی بدلیل خاصیت پوزولانی و واکنش پذیری کمتر در سنین اولیه ، کسب مقاومت کمتری در مقایسه با طرح مرجع داشته اند، طوری که کاهش مقاومت فشاری این طرحها حدود ۲۵-۴۰ درصد بدست آمده است . با این حال، با افزایش سن نمونه ها و شروع واکنش -پذیری مصالح در سنین ۳-۲۸ روز، کاهش مقاومت فشاری نمونه ها در مقایسه با طرح مرجع به حدود ۲-۱۰ درصد کاهش یافت . از طرفی براساس روند رشد مقاومت ، قابل پیش بینی است که در سنین بالاتر مقاومت طرحهای جایگزینی بیشتر از طرح مرجع بدست آید. از این رو، عمکلرد سیمان پایدار کم کربن برای تولید ساختمانهای با خطرپذیری کم می تواند یک راهکار برای کاهش اثرات زیست محیطی ناشی از تولید سیمان باشد.

کلیدواژه ها:

پایداری ، کم کربن ، سیمان سه جزئی ، سرباره کوره بلند آهن گدازی ، مقاومت فشاری .

نویسندگان

محمدرضا عالمیان

کارشناسی ارشددانشکده مهندسی عمران، دانشگاه صنعتی نوشیروانی بابل، مازندران، ایران

سیدسینا موسوی

محقق پسادکتری دانشکده مهندسی عمران، دانشگاه صنعتی نوشیروانی بابل، مازندران، ایران

مهدی دهستانی

استادوعضوهیئت علمی دانشکده مهندسی عمران، دانشگاه صنعتی نوشیروانی بابل، مازندران، ایران