حداقل سختی مهار برای سیستم متشکل از اعضای فشاری موازی با مهار میانی متغیر

یک سازه علاوه بر اینکه نیروهای گرانشی را به زمین منتقل می کند باید در مقابل نیروهای جانبی بایستد. ترکیبی از عناصری که ساختمان را در برابر این نیروها، ایستاده نگه می دارند، با عنوان »سیستم پایدارساز« نامیده می شوند ]۱.[ چهار نوع سیستم مهاری نسبی ، منفرد، پیوسته و اتکایی شرح داده و به تاریخچه مهار پایدارساز پرداخته می شود ]۲.[ مهاری که برای کاهش طول موثر اعضا یا سیستم های فشاری و در نتیجه افزایش مقاومت کمانش آنها به کار می رود، باید به گونه ای طراحی شود که سختی و مقاومت کافی را فراهم کنددر عمل ، معمولا یک سختی حداقل یا ایده آل تعریف می شود و سپس این مقدار با ضریب دو یا سه افزایش می یابد تا اطمینان حاصل شود که ظرفیت های مقاومت مهار می تواند به طور موثر برآورده شود. در حالی که رابطه سادهای برای تعیین سختی مهار ایده آل برای تک ستون وجود دارد، شرایط برای سیستم های متشکل از اعضای فشاری موازی پیچیدهتر است . در این مقاله به بررسی و حل مساله یافتن سختی مهار پایدارساز ایدهآل در سیستم های متشکل از اعضای فشاری موازی مجهز به مهارهای میانی متغیر پرداخته ایم .

کلیدواژه ها:

سیستم پایدارساز ، سختی مهار ایدهآل ، سیستم های متشکل از اعضای فشاری موازی