چیدمان مطلوب جداسازی موضعی در سازههای سه بعدی با بهره گیری از سیستم ترکیبی جداگر و میراگر

جداسازی پایه سازه توسط ابزار جداگرلرزه ای یکی از روشهای کنترل غیرفعال سازه است که به دلیل هزینه بر بودن، سیستم جدید جداسازی موضعی توسط امین افشار پیشنهاد شده و در نمونه های دو بعدی نتایج موثر آن آشکار شده است . در این سیستم بخشی از سازه در پلان مشخص و ستونهای این محدوده توسط جداساز لرزه ای از فونداسیون و دیافراگم ها در تمام طبقات با درز انقطاع و اتصالات غلطکی جدا می شوند. روسازه و ابزار جداگر این بخش همانند یک سازه جداسازی شده کلی تحلیل و طراحی می شود. اندرکنش این بخش و قسمت اصلی سازه در حوزه ساختمانهای مجاور بررسی شده و بهینه یابی ابزار میراگر بین دیافراگم ها مورد مطالعه قرار می گیرد. بخش جداسازی شده با دوره تناوب حدود سه برابر بخش اصلی ، همانند یک میراگر جرمی بزرگ، میرایی مجموع را بالا می برد. در این تحقیق برای توسعه این روش، مدلهای سه بعدی مورد مطالعه قرار می گیرد. یک سازه ۶ طبقه به مساحت ۳۸۰۰ متر مربع با اتصال پای ستون گیردار((FF مدل سازی و طراحی گردید. سپس کل روسازه با ابزار جداساز لرزه ای از فونداسیون جداسازی گردید(.(FI در ادامه سه مدل با چیدمان متفاوت جداسازی موضعی (PI) ساخته شدند. هر ۵ مدل تحت ۸ زوج شتاب زلزله آنالیز و پاسخ هر سازه (PI) با مدلهای (FF) و (FI) مقایسه گردید و مشخص شد، با جانمایی مناسب قسمت جداسازی شده نسبت به سازه اصلی ، تا ۴۰درصد تغییرشکل و برش پایه کل سازه کاهش میابد.

کلیدواژه ها:

جداسازی موضعی ، سازهها ی مجاور هم ، میراگر اصطکاکی ، جداساز لاستیکی با هسته سربی ، تحلیل دینامیکی تاریخچه زمانی