استفاده از تیرهای پیوند با جان شیاردار در قابهای مهاربندی شده واگرا

قاب مهاربندیشده واگرا (EBF)۱ به واسطه شکل پذیری و ظرفیت اتلاف انرژی بالا و همچنین سختی کافی برای کنترل تغییر شکل های جانبی ، یکی از موثرترین سیستم های مقاوم لرزه ای در سازههای فولادی است . از عوامل موثر بر رفتار لرزه ای این قاب، طول تیر پیوند در آن است . تحت تحریک های لرزه ای، تیرهای پیوند کوتاه در حالت برشی و تیرهای پیوند بلند در حالت خمشی تسلیم می شوند؛ از این رو، تیرهای پیوند کوتاه ظرفیت دوران پلاستیک بیشتری نسبت به تیرهای پیوند بلند دارند. از طرفی استفاده از تیرهای پیوند بلند از نظر معماری، با توجه به امکان قرار دادن بازشوهای بزرگتر در دیوارهای دهانه های مهاربندیشده ارجحیت دارد. در این پژوهش ایجاد شیارهای افقی در جان تیرهای پیوند متوسط و بلند، به منظور ارتقای عملکرد لرزه ای این اعضا و افزایش ظرفیت دوران پلاستیک آنها پیشنهاد شده است . به منظور ارزیابی رفتار لرزه ای تیر پیوند پیشنهادی، از مدلسازی و تحلیل اجزای محدود صحت سنجی شده با نتایج آزمایشگاهی استفاده شده است . بر اساس نتایج به دست آمده تیر پیوند پیشنهادی دارای عملکرد لرزه ای مطلوب، با افت مقاومت کمتر و شکل پذیری بیشتر نسبت به تیر پیوند متعارف می باشد. همچنین ظرفیت دوران پلاستیک و ظرفیت استهلاک انرژی تیر پیوند با جان شیاردار نسبت به تیر پیوند متعارف بالاتر می باشد.

کلیدواژه ها:

قاب مهاربندی شده واگرا ، تیر پیوند با جان شیاردار ، مکانیزم شکست ، استهلاک انرژی ، ظرفیت دوران پلاستیک