مقایسه دو روش باقیمانده بردار نیروی مودال و انحنای مودال در تشخیص آسیب در قاب مهاربندی واگرای دارای المان زیپر

یکی از مزایای المان زیپر در سیستم های مهاربند واگرا به عنوان یک سیستم باربر جانبی کاهش مقدار دریفت پسماند و افزایش شکل پذیری و مقاومت سازه می باشد. با توجه فلسفه طراحی این دست سازهها زیپرها موجب افزایش ظرفیت خمشی و برشی تیرهای پیوند در این سازه می شود که با ایجاد آسیب در المان زیپر حین زلزله با تشخیص وقوع و محل آسیب می تواند به طور قابل توجهی هزینه و زمان بازیابی سازه را کاهش دهد. در این مقاله دو روش باقیمانده بردار نیروی مودال و انحنای مودال برای شناسایی آسیب در این سیستم ها استفاده شده است . بدین منظور ابتدا یک قاب ۱۵ طبقه با سیستم باربر مهاربند واگرا دارای المان زیپر طراحی شده و پس از مدلسازی در نرم افزار اپنسیس با ایجاد چند سناریوی آسیب در زیپرها در طبقات مختلف و تحلیل سازههای سالم و آسیب دیده، سعی شده است وقوع و محل آسیب با محاسبه شاخص بردار باقیمانده مودال و انحنای شکل مودی برآوردگردد. نتایج بدست آمده نشان دهنده آن است که روشهای مذکور می توانند با دقتی مناسب وقوع و محل آسیب را پیش بینی کنند.

کلیدواژه ها:

قاب مهاربندی واگرا ، المان زیپر ، باقیمانده بردار نیروی مودال ، انحنای شکل مودی