مروری بر عملکرد لرزه ای سازهها در گسلش سطحی

پیامد نیاز روزافزون به ساخت سازهها در زونهای گسلی ، اندرکنش سازه-گسلش سطحی مورد پژوهش های متنوعی بوده است . پژوهشگران در مدلهای عددی و آزمایشگاهی ، با ایجاد پله گسلی در سنگ بستر خاک و اعمال بردار لغزش به بلوک لغزنده، گسیختگی را از خاک به سازه روی آن منتقل و نقش پارامترهای کنترل کننده اندرکنش را مطالعه کردهاند. برمبنای پژوهش ها، بیشینه تخریب سازه به دلیل اختلاف نشست در فوندانسیون است که به ویژه هنگامی رخ می دهد که سازه روی هر دو بلوک گسلی قرار داشته باشد. مدلها همچنین نشان می دهند فاصله سازه از گسل ، در عملکرد سازه نقش مهمی دارد؛ به ویژه عملکرد کیسونها در کاهش حرکت گهواره ای بسیار متاثر از فاصله است ؛ اما درمورد شمع ها، نوع اتصالشان به شالوده نقش مهم تری دارد. سازه روی شمع های با اتصال غیرصلب ، عملکرد بهتری دارد. همچنین ، در مقایسه با خاک متراکم ، سازه روی خاک سست ، هنگام نشست و چرخش ناشی از گسلش همانند جسم صلب رفتار کرده با حفظ تماس شالوده و سازه، اختلاف نشست کمتری تجربه می کند. در مورد سازههای طولی مانند پل ها، مولفه جنبش زمین موازی طول پل نقش مهمتری دارد و اثر محل برونزد گسل روی عملکرد پل تابع سازوکار گسلش است .

کلیدواژه ها:

گسلش سطحی ، سازه ، اندرکنش ، پل ، شالوده