بررسی سطوح مختلف انرژی تراکم بر عملکرد بتن تراوا

در صده ی اخیر، گرمایش زمین و تغییرات اقلیمی باعث بوجود آمدن مشکلات زیادی همچون افزایش اثر جزیره ی گرمایی و سیلابهای ناگهانی شده است . همچنین افزایش جمعیت و ساخت و سازهای بی رویه ، به این مشکلات افزوده است . حال جهت جلوگیری از وارد آمدن ضررهای بیش تر ناشی از موارد مذکور، روشهای مختلفی جهت کنترل و مدیریت آب باران و روانآب در حوزهی شهری ارائه گردیده است . به عبارتی دیگر، به دلیل پوشیده شدن ۲۰ الی ۴۰ درصد از سطوح شهری توسط روسازی های نفوذناپذیر، استفاده از بتن تراوا به عنوان یک لایه جهت پوشاندن سطوح در محوطه های با رفت و آمد کم همچون پارکها و پیادهروها پیشنهاد گردیده است . در این مطالعه ابتدا با بررسی تحقیق های گذشتگان، محدودهی هریک از مواد تشکیل دهندهی بتن تراوا و دانه بندی موردنظر مشخص شد. بدین منظور برای میزان سیمان، سه مقدار ۲۸۰، ۳۱۰ و ۳۴۰ انتخاب شد. همچنین نسبت آب به سیمان ۲۷/۰، ۳/۰، ۳۳/۰ و نسبت سنگ دانه به سیمان نیز ۴، ۲۵/۴ و ۵/۴ فرض گردید. سپس با استفاده از روش تاگوچی و سطح پاسخ ، طرحهای اختلاط پدید آمدند و پس از تحلیل آزمایش های نفوذپذیری و مقاومت فشاری ، زمان وی بی بهینه برای هر طرح مخلوط محاسبه گردید. حال طبق زمان وی بی بهینه ، تمامی طرحهای اختلاط ساخته شد و از میان آنها طرح مخلوط شمارهی ۴ که دارای مقاومت ۶۱/۷ مگاپاسکال و نفوذپذیری ۳۰۱/۰ سانتی متر بر ثانیه بود، به عنوان طرح مخلوط بهینه انتخاب گردید.

کلیدواژه ها:

بتن تراوا ، روسازی با بتن تراوا ، نفوذپذیری ، مقاومت فشاری