بررسی تاثیر روش عمل آوری رویه های بتنی با استفاده از پاشش ماده ی عمل آوری بر تغییرات شدت ترک خوردگی ناشی از جمع شدگی خمیری در شرایط محیطی گرم

در تحقیق حاضر، تاثیر روش پاشش ماده ی عمل آوری بر تغییرات شدت ترک خوردگی ناشی از جمع شدگی خمیری در روسازی های بتنی در شرایط محیطی گرم مورد بررسی قرار می گیرد. ماده ی عمل آوری در مقادیر مختلف شامل ۰ (دال بتنی شاهد)، ۱۰۰، ۲۰۰ و ۳۰۰ گرم بر متر مربع استفاده شد. دال های بتنی مطابق با استاندارد ASTM C۱۵۷۹ ساخته شده و در شرایط محیطی شامل دمای ۴۰ درجه سانتی گراد، رطوبت نسبی ۵۰ درصد و سرعت جریان باد ۳۰ کیلومتر بر ساعت آزمایش گردید. متوسط عرض، طول و مساحت ترک خوردگی با استفاده از تحلیل تصاویر میکروسکوپ دیجیتال در نرم افزار تحلیل تصاویر، تعیین گردید. نتایج نشان داد که در میزان پاشش ۱۰۰ گرم بر متر مربع ، متوسط عرض، طول و مساحت ترک خوردگی به ترتیب به میزان ۷۹، ۳۰ و ۸۷ درصد شاهد کاهش یافت که این موضوع ناشی از کاهش میزان تبخیر سطحی و فشار های مویینگی منفی بود. همچنین دیده شد که افزایش پاشش ماده ی عمل آوری به میزان ۲۰۰ گرم بر متر مربع منجر کاهش بیشتر شدت ترک خوردگی نشد. همچنین ، با افزایش میزان پاشش به مقدار ۳۰۰ گرم بر متر مربع ، شدت ترک خوردگی شروع به رشد می کند.

کلیدواژه ها:

روسازی های بتنی ، ماده ی عمل آوری ، ترک خوردگی ناشی از جمع شدگی خمیری ، شرایط محیطی گرم.