تلفیق سنجش از دور و سیستم اطلاعات مکانی در تهیه و بروز رسانی نقشه های آسیب پذیری در برابر سیلاب (مطالعه موردی جنوب استان کرمان)

سیلاب ها باعث فرسایش خاک و خسارات مالی ، جانی و اختلالات اجتماعی در سرتاسر جهان می شوند. این خسارات در مناطقی که بافت کشاورزی داشته هم از جهت آسیب به مناطق مسکونی و هم از نظر خسارت به محورهای مواصلاتی حائز اهمیت است . جنوب استان کرمان از مناطقی است که همواره از این جهت آسیب پذیر بوده است . لذا در این تحقیق با همپوشانی معیارهای موثر در تشکیل سیلاب در سیستم اطلاعات مکانی ۱ و به کمک سنجش از دور به شناسایی مناطق مستعد سیلاب در محدوده جاده های ارتباطی جیرفت - کهنوج - رودان پرداخته شده است . بمنظور شناسایی مناطق آسیب پذیر از لایه های ارتفاع، شیب ، فاصله از رودخانه ، تراکم زهکشی ، شاخص رطوبت توپوگرافی ، کاربری و شاخص پوشش گیاهی استفاده شد و بر اساس درصد اهمیت وزن دهی شدند. نتایج تحلیل نشان داد که کمتر از ۲% در محدوده بسیار آسیب پذیر و ۵۳% آسیب پذیر می باشد که عمدتا در مناطق جنوبی و نوار شمالی جازموریان قرار دارند. برای صحت سنجی نتایج از تصاویر ماهواره ای اپتیک و راداری که تقریبا در زمان سیلاب، تصویر برداری شده اند، استفاده شد. نقشه نهایی سیلاب توسط این مدل با رویدادهای سیل در سال ۱۴۰۰ در محدوده شهرستان منوجان ، سیلاب مخرب فروردین ۱۳۹۹ در شمال جازموریان و ۲۸ فروردین ۱۴۰۳ تطابق داشته است ، که اثربخشی روش مورد استفاده را برای شناسایی و بررسی مناطق مستعد سیل نشان می دهد.

کلیدواژه ها:

تصاویر سنتینل ، شاخص MNDWI ، GIS