ارزیابی روش های استحصال آب باران و رواناب در حوزه آبخیز سورک استان هرمزگان با استفاده از تحلیل سلسله مراتبی AHP

در حال حاضر رشد جمعیت و افزایش مصرف سرانه ی آب، لزوم تامین آب را به مسئله ای مهم و حیاتی تبدیل کرده است. از طرفی دیگر بارندگی کم همراه با توزیع نامناسب زمانی و مکانی، کمبود منابع آب و افزایش تقاضا برای آب از مشکلات اساسی در مناطق خشک و نیمه خشک می باشد. . استحصال آب باران روشی مناسب برای افزایش میزان آب قابل دسترس است که ضمن کاهش اثرات نامطلوب خشکی، منجر به استفاده بهینه از رواناب ناشی از بارندگی برای مصارف مختلف خواهد شد. منطقه مورد مطالعه با مساحت ۵۱۰ کیلومتر مربع در بخش لیردف شهرستان جاسک از توابع استان هرمزگان واقع گردیده است. در پژوهش حاضر فرم نظرخواهی تدوین گردید و در اختیار کارشناسان متخصص در حوضه منابع طبیعی و آبخیزداری قرار داده شد. مقایسه زوجی روش های استحصال آب باران و رواناب در معیارها و زیرمعیارهای مختلف صورت پذیرفت. با توجه به نتایج فرایند تحلیل سلسله مراتبی AHP، در نهایت زیرمعیار نفوذ آب (زیرمجموعه معیار کارایی و اثربخشی) وزن بیش تری را نسبت به سایر زیرمعیارها به خود نسبت داد. گزینه ها و روش های ارجح در این مقایسه از نظر زیرمعیار نفوذ آب به ترتیب ۱-استحصال آب از بام (ناودان) ۲- هلالی آبگیر ۳- بندخاکی ۴-بندسار ۵-بند سنگی ملاتی شناسایی شد.

کلیدواژه ها:

خشک سالی ، مدیریت منابع آب ، نفوذ آب ، سامانه سطوح آبگیر باران