شرایط صحت قراردادهای الکترونیک

با توجه به پیشرفت و توسعه ابزار الکترونیکی می توان به سادگی مبادرت به انجام تجارت نمود و فعالیت های متفاوت و گوناگونی را انجام داد. در این بین پژوهش حاضر با هدف بررسی شرایط صحت قراردادهای الکترونیکی به روش توصیفی تحلیلی و با استفاده از منابع کتابخانه ای انجام گرفت. بررسی شرایط صحت قراردادهای الکترونیکی نشان داد که اصل رضایی بودن قراردادها در قراردادهای الکترونیکی نیز جاری است و در راستای اصل حاکمیت اراده و آزادی قراردادها مادام که برخلاف آن در قانون و اراده طرفین تصریحی نباشد تابع شکل و یا تشریفات خاصی نمی باشد از این رو صرف استفاده از ساز و کارهای الکترونیک موجب بی اعتباری قراردادهای رضایی نمی شود. قصد اراده و اهلیت طرفین تعیین موضوع و مشروعیت قرارداد از اساسی ترین شرایط صحت قراردادهای الکترونیکی می باشد. با توجه به اینکه در قانون مدنی ایران حکم صریحی در زمینه احکام قراردادهای الکترونیکی وجود ندارد. به همین جهت بین حقوقدانان در این باره اختلاف نظر وجود دارد ولی هر چند قراردادهای الکترونیکی در نحوه انعقاد شکل توافق و ابراز اراده ایجاب و قبول با قراردادهای غیر الکترونیکی تفاوت دارند، اما در خیلی از موارد من جمله رعایت شرایط اساسی معاملات که شامل قصد و رضای طرفین، موضوع معین، مورد معامله، اهلیت طرفین و جهت مشروع معامله میباشد دارای ماهیت یکسانی با قراردادهای غیر الکترونیکی است و اینکه در فقه اسلامی قاعده ای به نام اصاله الصحه یا اصل صحت که به موجب آن قراردادهای واقع شده بین افراد اصولا صحیح میباشد وجود دارد و قانون مدنی نیز در ماده ۲۲۳ بر این امر صحه گذاشته است.

کلیدواژه ها:

قرارداد ، قراردادهای الکترونیکی ، صحت قرارداد ، قانون تجارت الکترونیک