تحلیل جرم آدم ربایی با نگاهی به قانون کاهش مجازات حبس تعزیری مصوب ۱۳۹۹

جرم آدم ربایی یکی از مصادیق جرایم علیه اشخاص است که از قدیم الایام جرم بوده و نظام جزایی ایران با تبعیت از سیاست جنایی اسلام، این نوع از رفتار را مورد جرم انگاری قرار داده است و گرچه قانون گذاری در خصوص این رفتار، سیر تقنینی پر فراز و نشیبی داشته و حتی تغییرات مواد قانونی این بزه در قانون کاهش مجازات حبس تعزیری محسوس است لکن اهتمام قانون گذار به آزادی افراد و تبعیت از اصول بیست و دوم، سی و دوم و سی و سوم قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران بی شک ستودنی است و به خاطر ماهیت مهم و ضررو زیان های حیثیتی و جسمی و بدنی که این جرم به مجنی علیه وارد می کند، مجازات سنگینی هم برای آن وضع کرده است . هرچند تدابیر قانونی و صرف مجازات نمی تواند در پیشگیری و مبارزه با جرم آدم ربایی موثر و کامل باشد، اما بهر حال تدابیر قانونی کاملا هم بی فایده نبوده و با توجه به هدف ارعاب انگیزی مجازات می توان امیدوار به حل این معضل بوده و حتی تدابیری مانند کیفیات مخففه و یا حتی مشدده با توجه به شرایط مختلف می تواند تشویق یا ارعاب مجرمین این گونه جرایم را در پی داشته باشد و یا مجرمین بالقوه را با پیش بینی این مجازات ها از ارتکاب این گونه جرایم منصرف نماید. در این مقاله در صدد بررسی و تحلیل جرم شناختی این جرم با توجه به تحولات قانون جدید کاهش حبس تعزیری و تفکیک این جرم از جرایم مشابه آن هستیم .

کلیدواژه ها:

قانون کاهش حبس تعزیری ، تحلیل جرم آدم ربایی ، جرایم مشابه .