نظارت بر کار کودک در جمهوری اسلامی ایران در پرتو کنوانسیون حقوق کودک

کار کودک به عنوان یکی از ابعاد حقوق کار مسئله ای است پر اهمیت که تقریبا همه کشورهای جهان را درگیر کرده است. کودکان کار واقعیت موجود در جوامع هستند که مفاد کنوانسیونهای متعددی از جمله کنوانسیون حقوق کودک را میتوان بیانگر توجه سازمان های بین المللی به کودکان کار دانست و ممنوعیت کار کودکان جزو مهم ترین وظایف دولتها در حمایت از کودکان است. بدین ترتیب پرداختن به این پرسش که در قوانین ایران چگونه بر ممنوعیت بکارگیری کودکان نظارت میشود محور اصلی این پژوهش به شمار می آید. فرضیه مقاله بر این استوار است که قانون کار و قانون حمایت از اطفال و نوجوانان وظایف نظارتی را برای دولت و از جمله وزارت کار در نظر گرفته است. روش تحقیق در پژوهش پیش رو تحلیلی نظری و تطبیقی است. بررسی کنوانسیون حقوق کودک و قوانین داخلی نشان میدهد این قوانین در تلاش اند اقداماتی در جهت عدم بکارگیری کودکان انجام دهند اما صرف وجود قوانین و نبود نظارت باعث تحقق این هدف نخواهد شد. لذا با نگاهی به قانون کار در جمهوری اسلامی ایران به نظر میرسد تشدید ضمانت اجرا و الزام دستگاههای دولتی به نظارت دقیق موثر بر اماکن کار می تواند. موثر باشد.