بررسی اوضاع و احوال حاکم بر اعمال حق ملاقات کودکان در حقوق و رویه قضایی

کودکان همواره نیاز به دیدار و ارتباط احسا سی و عاطفی با والدین و اقربای نزدیک خود دارند؛ زیرا همین ارتباطات و رفع نیازها باعث دوام و پایداری کانون گرم خانواده می گردد . اما گاهی کانون خانواده از هم گسسته و منجر به جدایی والدین می گردد که کودکان را با چالش ها و مشکلاتی در زمینه ملاقات با والدین خود مواجهه می سازند. در حقوق ایران باتوجه به قانون حمایت از خانواده، به اطفالی که بر اثر طلاق و جدایی والدین در دوران قبل و بعد از طلاق قرار دارند، این حق را می دهد که در ایام و مکانی مشخص با والدین خود ملاقات داشته باشند. اما در شرایطی امکان برقراری این ارتباط امکانپذیر نمی با شد . تغییر شرایط و او ضاع و احوالی مانند شرایط پاندمی و بیماریهای خاص، مهاجرت و تغییر مکان، ملاقاتهای مجازی، ممنوعیت ملاقات با فرزند، حبس یکی از والدین و سایر دلایل می تواند به خودی خود بر روند طبیعی حق ملاقات فرزند با والدین تاثیرگذار باشد؛ بنابراین در این شرایط باید دید که راه چاره چیست و قانونگذار در این باره چه راهکاری را اندیشیده ا ست و رویه قضایی در این شرایط چه رایی را صادر می نمایند اما باید دانست همواره ا صل بر حق ملاقات و ممانعت از حق ملاقات طفل ا ست اما در موارد استثنایی دادگاه با در نظر گرفتن او ضاع و احوال موجود ممکن ا ست این حق را محدود یا مانع ملاقات فرزند با والد غیر سرپرست شود البته مصادیق محدودیت یا ممانعت به صراحت در قانون اشاره نشده است و تشخیص این موارد برعهده قا ضی رسیدگی کننده ا ست .بنابراین هدف ا صلی این مقاله بررسی رویه قضایی دادگاهها درباره تغییر او ضاع و احوال شرایط درباره حق ملاقات والدین با کودک ا ست . فر ضیه اصلی بیانگر این امر است که تغییر او ضاعواحوال در حق ملاقات کودکان مواردی مانند تغییر جنسیت ، فوت یکی از والدین ، مهاجرت والدین و یا شرایط پاندمی می باشد. روش تحقیق به صورت توصیفی - تحلیلی همراه با بررسی رویه قضایی دادگاههای کشور بر اساس پروندههای قضایی است .

کلیدواژه ها:

حقوق کودک ، حق ملاقات ، طلاق ، رویه قضایی