مرجع تشخیص مصادیق وهن

در آیات و روایات با تعابیر مختلف بر لزوم حفظ چهره و جلوه دین و پرهیز از بدجلوه دادن دین ، تاکید شده است . از سوی دیگر به جهت تغییرات شرایط زمانی و مکانی در برخی موارد متعلق حکم دچار تغییر ماهوی می شود و به دنبال این تغییر ماهوی گاهی آنچه در عصری و میان نسلی مذموم محسوب نمی شده است و در عصری دیگر و میان نسلی دیگر مذموم و در نتیجه موجب وهن دین شود. این نوشتار بر آن است که مرجع تشخیص مصادیق وهن دین ، لزوما نه مجتهد است و نه عرف، بلکه هر مرجع و نهادی که بتواند در تطبیق مفهوم بر مصداق در این زمینه دقیق و به دور از هر شائبه ای عمل کند، مرجع معتبر تشخیص مصداق است .

کلیدواژه ها:

وهن دین ، عرف ، تشخیص ، تطبیق