بررسی نقش عوامل روانشناختی و عاطفی در یادگیری و پیشرفت کودکان با نیازهای ویژه
سال انتشار: 1403
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: فارسی
مشاهده: 167
فایل این مقاله در 7 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد
- صدور گواهی نمایه سازی
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
EDPNU01_583
تاریخ نمایه سازی: 24 مهر 1403
چکیده مقاله:
یادگیری و پیشرفت تحصیلی کودکان با نیازهای ویژه تحت تاثیر عوامل متعددی قرار می گیرد که شامل عوامل روانشناختی و عاطفی می شوند. این مقاله با هدف بررسی تاثیر این عوامل بر یادگیری و پیشرفت کودکان با نیازهای ویژه نگاشته شده است. کودکان با نیازهای ویژه به دلیل محدودیت های جسمی، شناختی یا اجتماعی، با چالش های خاصی در فرایند یادگیری مواجه هستند که نیاز به حمایت های ویژه ای دارند. در این راستا، عوامل روانشناختی نظیر انگیزه، خودپنداره، اضطراب و استرس می توانند تاثیر قابل توجهی بر توانایی این کودکان در یادگیری و رشد تحصیلی داشته باشند.عوامل روانشناختی مثبت مانند خودکارآمدی و انگیزش درونی به عنوان ابزارهای مهمی در افزایش اعتماد به نفس و ایجاد علاقه به یادگیری در این کودکان شناخته شده اند. در مقابل، اضطراب و استرس می توانند تاثیرات منفی بر توانایی های شناختی و تمرکز آنان داشته و مانع از پیشرفت مطلوب تحصیلی شوند. این کودکان اغلب با اضطراب بیشتری نسبت به سایر دانش آموزان مواجه هستند که می تواند به کاهش عملکرد تحصیلی و ایجاد نگرانی های عاطفی منجر شود.عوامل عاطفی نیز به طور مستقیم بر یادگیری کودکان با نیازهای ویژه تاثیر می گذارند. احساس تعلق به محیط آموزشی، حمایت عاطفی از سوی معلمان و خانواده، و تجربه تعاملات اجتماعی مثبت می توانند نقش موثری در بهبود وضعیت روانی و عاطفی این کودکان ایفا کنند. ارتباطات مثبت با معلمان و هم کلاسی ها به ویژه می تواند به بهبود احساس تعلق و کاهش انزوا و افسردگی در کودکان با نیازهای ویژه کمک کند. همچنین، رویکردهای آموزشی فراگیر و همدلی محور، که به نیازهای روانی و عاطفی این کودکان پاسخ می دهند، از اهمیت بالایی برخوردار هستند.در نهایت، نتایج این مقاله نشان می دهد که ایجاد محیط های آموزشی مثبت، پر از حمایت روانی و عاطفی، می تواند به افزایش انگیزه و کاهش اضطراب در کودکان با نیازهای ویژه منجر شود. به کارگیری روش های تدریس شخصی سازی شده و توجه به نیازهای خاص هر کودک، همراه با ایجاد تعاملات اجتماعی مثبت، از عوامل کلیدی در بهبود یادگیری و پیشرفت تحصیلی آنان است. بر اساس یافته های این پژوهش، نقش معلمان و والدین در ارائه حمایت های روانی و عاطفی ضروری است تا کودکان با نیازهای ویژه بتوانند به بهترین شکل ممکن در فرایندهای یادگیری مشارکت کنند و به موفقیت های تحصیلی دست یابند.
کلیدواژه ها:
نویسندگان
آسیه زنده بودی
کارشناسی ارشد روانشناسی بالینی کودک و نوجوان دانشگاه پیام نور
عیسی ساعدی
کاردانی کودکان استثنایی گرایش کم توان ذهنی دانشگاه تربیت معلم شهید مطهری زاهدان