موانع حقوقی الحاق ایران به کنوانسیون بیع بین المللی (CISG)
سال انتشار: 1403
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: فارسی
مشاهده: 238
فایل این مقاله در 7 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد
- صدور گواهی نمایه سازی
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
ISCV07_219
تاریخ نمایه سازی: 24 مهر 1403
چکیده مقاله:
با توجه به تعارض قوانین برخی کشورها و لزوم وحدت در قوانین بین المللی که کنوانسیون سازمان ملل متحد راجع به قراردادهای بیع بین المللی کالا ، مصوب ۱۹۸۰ (CISG) می گویند در راستای بر طرف نمودن نیاز عمومی تجارت بین المللی، برای ایجاد مقررات یکنواخت قرارداد بیع تدوین گردیده است. اهمیت این کنوانسیون از تلاش طولانی و مداوم محققان و دانشمندان بنام کشورهای مختلف به خوبی درک می شود . یکی از موضوعات مهمی که در کنوانسیون وین در بخش مقررات مشترک مطرح شده است، نقض احتمالی قرارداد است. با عنایت به اهمیت کنوانسیون سازمان ملل متحد راجع به قراردادهای بیع بین المللی کالا مورخ ۱۹۸۰ که بسیاری از کشورهای جهان را پذیرفته اند و یکی از اسناد مهم حقوق بازرگانی بین المللی به شمار می آید و با توجه به اینکه مسئله الحاق ایران به این کنوانسیون از مسائل مهم کشور می باشد.بنظر می رسد از نظر سیاسی و اقتصادی الحاق ایران به کنوانسیون به سود کشور می باشد چون موجب گسترش اعتبار بین المللی و حضور بیشتر کشور ما در صحنه تجارت جهانی و در نتیجه توسعه اقتصادی کشور خواهد بود لیکن از نظر حقوقی این پرسش مطرح می گردد که آیا اصول اعتقادی، حقوقی، ارزش های دینی و قانونی ما اجازه می دهد به کنوانسیون مذکور بپیوندیم. آیا تفاوت بین اصول و مقررات کنوانسیون و حقوق ایران بنیادی و ایجاد وحدت حقوقی در این زمینه غیرممکن است یا این تفاوتها جزئی و قابل رفع و ایجاد وحدت در زمینه بیع بین المللی امکان پذیر است. موانع الحاق ایران موارد متعدد می باشد الحاق ایران به کنوانسیون مذکور با موانع داخلی و خارجی روبه رو است؛ موانع داخلی مثل محدودیتهای موجود در قانون اساسی، نبودن برنامه های جامع و سیاستهای کلی و مغایرت برخی از مقررات کنوانسیون با حقوق داخلی و موانع بین المللی نظیر مخالفت قدرتهای جهانی از طریق اعمال تحریمهای اقتصادی و ضعف دیپلماسی اقتصادی ایران. هیچ یک از موانع مذکور چالشی جدی در مسیر پیوستن ایران به کنوانسیون بیع بین المللی ایجاد نمیکند، تفاوت ها بین مقررات کنوانسیون و حقوق ایران درخصوص بیع غیر اساسی و به گونه ای است که می توان در راه وحدت و الحاق به کنوانسیون گام برداشت و آنچه چالش گسترده حقوقدانان ایرانی در جهت نزدیک نمودن مقررات کنوانسیون با حقوق داخلی را عقیم گذاشته، نبود عزم و اراده الزام در الحاق به کنوانسیون مذکور می باشد.
نویسندگان