صندوق تامین خسارت های بدنی در نظام کیفری نوین ایران

پژوهش حاضر به ، بررسی صندوق تامین خسارت های بدنی در نظام کیفری نوین ایران می پردازد.صندوق تامین خسارتهای بدنی در سال ۱۳۴۷به منظور جبران خسارتهای بدنی ناشی از حوادث رانندگی که تحت پوشش بیمه قرار نمی گیرند ،ایجاد شده است ؛ولی به دلیل ساختار نامناسب ، منابع مالی ناکافی سقف تعهدات ناچیز و عدم پوشش همه زیاندیدگان، کارایی لازم را نداشته است . خوشبختانه قانونگذار در اصلاح قانون بیمه اجباری ، در سال ۱۳۸۷ضمن رفع نواقص مذکور شرایطی را برای مطالبه خسارت از صندوق وضع کرده است .انتظام ،شمارش و تبیین این شرایط نه تنها برای دستگاه قضایی کشور در مقام صدور رای اهمیت فراوان دارد ؛بلکه به نظام بیمه ای کشور نیز در مقام شناخت حدود تعهدات خود یاری می رساند . در تحقیق حاضر تلاش شده است تا ضمن بیان مبانی و ماهیت صندوق، حدود تعهدات آن و شرایط خسارتهای قابل جبران از سوی صندوق مورد تجزیه و تحلیل قرار گیرد .و با استفاده از روش کتابخانه ای - توصیفی به این نتیجه می رسیم که در هر قراداد طرفین تعهداتی را به عهده می گیرند و موارد تعهد صندوق تامین شامل خسارات بدنی است و از وسیله نقلیه ناشی شده و وسیله مذکور فاقد بیمه نامه ، بیمه نامه باطل یا منقضی شده وبه طور کلی خسارات بدنی خارج از شرایط بیمه نامه است و صندوق به جانشینی زیاندیده، حق دارد به عامل زیان یا مسئولخسارت مراجعه و مبلغ پرداختی را استرداد نماید.و تعهد صندوق خسارت به پرداخت خسارت عموما جنبه غیر قراردادیدارد. و در مورد فوت زیان دیده بر اثر حوادث رانندگی، استفاده رانندگی همزمان از خدمات صندوق یا بیت المال از طرفورثه امکان پذیر نیست و دیه از بیت المال پرداخت می شود

کلیدواژه ها:

بیمه ، خسارت بدنی ، ساختار صندوق تامین خسارت های بدنی ، نظام کیفری