علت شناسی اقرارهای خلاف واقع و راهبردهای پیشگیری از آن از منظر روانشناسی جنایی

اقرارهای نادرست ، چالشی جدی برای نظامهای قضایی در سراسر جهان از جمله ایران محسوب می شوند، زیرا می توانند منجر به محکومیت های ناعادلانه و نقض حقوق بشر شوند. این مقاله به بررسی علت شناسی اقرارهای خلاف واقع و ارائه راهبردهای پیشگیری از آنها از منظر روانشناسی جنایی می پردازد. ابتدا مفاهیم و تعاریف مرتبط با اقرار و اقرارهای نادرست مورد بررسی قرار گرفته و سپس عوامل روانشناختی موثر بر این نوع اقرارها شامل فشارهای روانی ، تکنیک های بازجویی ، ویژگی های شخصیتی متهمان و نقش رسانه ها تحلیل می شود. در ادامه ، به بررسی قوانین و مقررات موجود در ایران پرداخته می شود که هدف آنها حمایت از متهمان و جلوگیری از اقرارهای نادرست است . نقاط قوت و ضعف این قوانین شناسایی و بررسی می شوند تا به درک بهتری از چالش های موجود در سیستم قضایی ایران دست یابیم . همچنین ، با بررسی تطبیقی رویکردهای کشورهای مختلف در مواجهه با اقرارهای نادرست ، به دنبال یافتن راهکارهای موثر و کارآمد برای کاهش این مشکل در ایران خواهیم بود. نتایج این مطالعه نشان داد که عوامل روانشناختی نقش بسزایی در شکل گیری اقرارهای نادرست دارند و نیاز است که در فرآیند دادرسی و بازجویی ، توجه بیشتری به این عوامل شود. همچنین ، پیشنهادات اجرایی و اصلاحات قانونی برای بهبود وضعیت موجود و کاهش اقرارهای نادرست ارائه شده است . این پژوهش می تواند به عنوان منبعی مفید برای قضات، وکلا، روانشناسان و سیاست گذاران در جهت ارتقای عدالت قضایی و حفاظت از حقوق متهمان مورد استفاده قرار گیرد.

کلیدواژه ها:

روانشناسی جنایی ، پیشگیری از اقرار ، عدالت کیفری ، اقرارهای خلاف واقع .