بررسی مالکیت معنوی در حوزه صنایع در قوانین و اسناد حقوقی در ایران

درعالم حقوق به چیزی مال اطلاق می شود که دو صفت اساسی داشته باشد :فایده داشته و در برآورد نیاز انسان موثر باشد ، فرقی ندارد که نیاز ، مادی باشد یا معنوی . قابل اختصاص یافتن به شخص یا جمعیتی معین باشد *”.در گذشته واژه ی ” مال ” ویژه کالای مادی بود ولی پیشرفت های زندگی بشر به تدریج آن را از این معنی محدود و ابتدایی خارج ساخته است . بگونه ای که در زمان کنونی به تمام عناصر دارایی مانند سرقفلی ، حق اختراع ، حق تالیف ، اسم تجارتی ، علامت تجارتی ، طرح صنعتی و غیره نیز مال گفته می شود . این حقوق که ” حا صل ابتکار و تراوشهای ذهنی انسان” ا ست بنا بر اقتضای زندگی امروزی دارای ارزش اقتصادی گشته و انگیزه سود جستن از ابتکار را در صاحبان آنها بیدار می کنند . ان سان بنا به طبیعت ذاتی خود دوست دارد چیزهایی را در انحصار و مالکیت خود داشته باشد .بنابراین ممکن است حاصل تلاش خود را به سایر اعضای جامعه ارائه ندهد . اینجاست که حقوق وارد عرصه می شود تا با وضع قوانین و ایجاد قواعدی انحصار مالکان را تا حدودی ساماندهی و در مواردی محدود نماید تا جامعه نیز از حا صل ابتکار این گونه افراد ،که گاه اختراع حیاتی برای زندگی بشر محسوب می شود محروم نماند.پی شرفتهای اقت صاد جهانی باعث شده ا ست که مسائلی همچون اسم تجارتی ،علامت تجارتی ،طرح صنعتی ،از ارزش و اهمیت بالایی برخوردار شوند وبه تبع آن، زمینه ساز شکل گیری اختلافات و ادعا های جدید شوند . در این را ستا کشورها سعی دارند به تهیه وتدوین قوانین ومقرراتی بپردازند تا ازحقوق مالکین این نوع دارایی ها حمایت کنند ، البته میزان حساسیت در این مورد در بین کشورها یکسان نمی باشد. در سطح جهانی نیز کنوانسیون ها و معاهدات متعددی به شرحی که در مباحث آینده خواهد آمد منعقد گشته اند .

کلیدواژه ها:

مالکیت ، معنوی ، صنعتی